Odmiana imienia Moniśka przez przypadki

Moniśka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Moniśka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Moniśki

Celownik
(komu? czemu?):Moniśce

Biernik
(kogo? co?):Moniśkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Moniśką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Moniśce

Wołacz
(hej!):Moniśko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MoniśkaMoniśka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Dziś Moniśka ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Gdzie jest Moniśka?
Moniśka ma katar i źle się czuje.
Dobrze, że Moniśka grzecznie śpi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MoniśkiMuszę pochwalić pomysł Moniśki.
Przed sobą ujrzałam rękę Moniśki.
Jestem mamą Moniśki i jeszcze trojga innych dzieci.
Pożyczę od Moniśki samochód i możemy jechać.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Moniśki.

Celownik:
(komu? czemu?)
MoniśceKto wie, może Moniśce wyjdzie do na dobre.
Moniśce włosy stanęły dęba na głowie.
Nie wiem, co powiedzieć Moniśce.
Dzięki Moniśce mamy kolejny artykuł po polsku.
Zszedłem z drogi Moniśce i usiadłem w fotelu.

Biernik:
(kogo? co?)
MoniśkęOszołomienie spadło teraz na Moniśkę i na moment odebrało mu wigor.
Popatrzyłam na Moniśkę przekonana, że zacznie mówić dalej.
Moniśkę natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Postaram się namówić Moniśkę na spacer.
Patrzył na Moniśkę wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MoniśkąKarolina miała się spotkać z Moniśką przed szkołą.
Powinnam jednak pojechać z Moniśką.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Moniśką.
Pracuję razem z Moniśką.
Obie z Moniśką postawiłyśmy na zmiany.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MoniśceZastanawiam się czy powiedzieć mami o Moniśce.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Moniśce.
Pamiętajmy o Moniśce i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Moniśce.
Zastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Moniśce.

Wołacz:
(hej!)
MoniśkoHej Moniśko!
Dobry wieczór Moniśko!
Moniśko! Uważaj!
Cześć Moniśko!
Moniśko! Gdzie jesteś?