Odmiana imienia Mironik przez przypadki

Mironik imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Mironik

Dopełniacz
(kogo? czego?):Mironika

Celownik
(komu? czemu?):Mironikowi

Biernik
(kogo? co?):Mironika

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Mironikiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Mironiku

Wołacz
(hej!):Mironiku!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MironikPierwszą osobą którą zobaczyłem była Mironik.
Ma na imię Mironik.
Mironik ma katar i źle się czuje.
Mironik chce pójść ze mną na spacer.
Dopiero do mnie dotarło, że Mironik już tu jest.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MironikaPrzepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Mironika.
Postanowiłam zadzwonić do Mironika i chłopaków.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Mironika.
Ręka Mironika uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Przyglądałam się dłoniom Mironika.

Celownik:
(komu? czemu?)
MironikowiNapisałem wiersz dzięki Mironikowi.
Mironikowi wpadły w ucho słowa piosenki.
Dzięki Mironikowi mamy kolejny artykuł po polsku.
Zszedłem z drogi Mironikowi i usiadłem w fotelu.
Mironikowi włosy stanęły dęba na głowie.

Biernik:
(kogo? co?)
MironikaOszołomienie spadło teraz na Mironika i na moment odebrało mu wigor.
Spojrzał na Mironika i uśmiechnął się.
O jego personalia miałam spytać Mironika prywatnie.
Zdjęcie przesłane przez Mironika.
Spojrzał na Mironika z zaciekawieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MironikiemKarolina miała się spotkać z Mironikiem przed szkołą.
Rozmawiam z Mironikiem.
Ja z Mironikiem zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Zostanę tu tylko z Mironikiem i chłopakami.
Siedzieliśmy z Mironikiem na kanapie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MironikuKiedyś chciałam napisać wiersz o Mironiku.
Kilka słów od autora materiału o Mironiku.
To jest pieśń o Mironiku.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Mironiku.
Więcej o Mironiku znajdziecie na naszej stronie.

Wołacz:
(hej!)
MironikuDobranoc Mironiku!
Cześć Mironiku!
Dobry wieczór Mironiku!
Dzień dobry Mironiku!
Hej Mironiku!