Odmiana imienia Mirochna przez przypadki

Mirochna imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Mirochna

Dopełniacz
(kogo? czego?):Mirochny

Celownik
(komu? czemu?):Mirochnie

Biernik
(kogo? co?):Mirochnę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Mirochną

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Mirochnie

Wołacz
(hej!):Mirochno!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MirochnaCo robi Mirochna?
Moje drugie imię to właśnie Mirochna.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Mirochna.
Mam na imię Mirochna.
Mirochna nie umie grać na gitarze.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MirochnyPostanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Mirochny słychać.
Ręka Mirochny uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Przedwczoraj były urodziny Mirochny.
Od razu zobaczyła ich mama Mirochny.
Tymczasem zauważyłam wpis Mirochny kilka dni temu.

Celownik:
(komu? czemu?)
MirochnieTym razem nie damy Mirochnie dojść do głosu.
Proszę Mirochnie nie dokuczać!
Ten nie pozostał dłużny Mirochnie.
Korzysta z okazji, by wyznać Mirochnie miłość.
Daję Mirochnie, to co najlepsze we mnie.

Biernik:
(kogo? co?)
MirochnęŚmiał się głośno, wesoło i patrzał na Mirochnę bardzo przyjaźnie.
Popatrzyłam na Mirochnę przekonana, że zacznie mówić dalej.
Kawę kupioną przez Mirochnę wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Spojrzałam na Mirochnę jak dopisuje kolejne literki.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Mirochnę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MirochnąW praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Mirochną.
Powinnam jednak pojechać z Mirochną.
Dwa dni temu miałam z Mirochną śmieszną przygodę.
Siedzieliśmy z Mirochną przy basenie.
Przez chwilę oboje z Mirochną patrzyli na siebie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MirochnieA o Mirochnie to i słowa rzec nie umiał.
Pamiętam o Mirochnie.
Na koniec parę słów o Mirochnie.
Dzisiaj chciałam napisać o Mirochnie.
Dyskutuję o Mirochnie.

Wołacz:
(hej!)
MirochnoDziękuję Mirochno za rozmowę!
Witaj Mirochno!
Mirochno! Gdzie jesteś?
Mirochno! Wróć do mnie!
Cześć Mirochno!