Odmiana imienia Miriamka przez przypadki

Miriamka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Miriamka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Miriamki

Celownik
(komu? czemu?):Miriamce

Biernik
(kogo? co?):Miriamkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Miriamką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Miriamce

Wołacz
(hej!):Miriamko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MiriamkaMiriamka chce pójść ze mną na spacer.
Autorem niniejszego tekstu jest Miriamka.
Ja i Miriamka nie wiedziałyśmy, co robić.
Mam na imię Miriamka.
Jeśli jednak przegrasz, Miriamka zostaje z nami.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MiriamkiPostanowiłam zadzwonić do Miriamki i chłopaków.
Rozalia podeszła do Miriamki.
Od razu zobaczyła ich mama Miriamki.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Miriamki.
Tym razem prezentujemy wystawę Miriamki.

Celownik:
(komu? czemu?)
MiriamceMiriamce włosy stanęły dęba na głowie.
Oddaję Miriamce list.
Ten nie pozostał dłużny Miriamce.
Mama przyznała rację Miriamce.
Kto wie, może Miriamce wyjdzie do na dobre.

Biernik:
(kogo? co?)
MiriamkęNa Miriamkę spłynęła niewymowna ulga.
Spojrzał na Miriamkę i uśmiechnął się.
W końcu obudzili Miriamkę, żeby ich ratował.
Spojrzał na Miriamkę z zaciekawieniem.
Miriamkę zaświerzbiały ręce.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MiriamkąJa z Miriamką coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Rozmawiam z Miriamką.
Wczoraj wracamy z Miriamką od lekarza.
Siedzieliśmy z Miriamką na kanapie.
Zobacz wywiad z Miriamką oraz innymi uczestnikami finału.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MiriamceHipnotyzująca powieść o Miriamce i płatnym mordercy.
Mamrotał coś o Miriamce, gdy podtrzymywał się ściany.
Rozmawiam o Miriamce.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Miriamce.
Zastanawiam się czy powiedzieć mami o Miriamce.

Wołacz:
(hej!)
MiriamkoDziękuję Miriamko za rozmowę!
Dzień dobry Miriamko!
Witaj Miriamko!
Miriamko! Uważaj!
Hej Miriamko!