Odmiana imienia Mirandka przez przypadki

Mirandka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Mirandka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Mirandki

Celownik
(komu? czemu?):Mirandce

Biernik
(kogo? co?):Mirandkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Mirandką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Mirandce

Wołacz
(hej!):Mirandko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MirandkaCo robi Mirandka?
Mirandka ma katar i źle się czuje.
Mirandka tego nie widzi.
Jeśli jednak przegrasz, Mirandka zostaje z nami.
Jutro Mirandka wyjdzie ze szpitala.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MirandkiSerdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Mirandki.
Przyglądałam się dłoniom Mirandki.
Postanowiłam zadzwonić do Mirandki.
Jadę do Mirandki.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Mirandki.

Celownik:
(komu? czemu?)
MirandceZszedłem z drogi Mirandce i usiadłem w fotelu.
Słoik z kawą wyleciał Mirandce z rąk.
Mirandce udało się usłyszeć tylko parę słów.
Mam nadzieję, że Mirandce również się podoba.
Mirandce włosy stanęły dęba na głowie.

Biernik:
(kogo? co?)
MirandkęNa Mirandkę moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Spojrzałam na Mirandkę jak dopisuje kolejne literki.
Popatrzyłam na Mirandkę przekonana, że zacznie mówić dalej.
Doprowadził tym Mirandkę do stanu bliskiego apopleksji.
Spojrzał na Mirandkę i uśmiechnął się.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MirandkąJa z Mirandką chcemy się przebrać za wampiry.
Siedzieliśmy z Mirandką przy basenie.
Powinnam jednak pojechać z Mirandką.
Byliśmy z Mirandką na jarmarku.
Rozmawiam z Mirandką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MirandceNiestety, nie umiała zapomnieć o Mirandce.
To jest pieśń o Mirandce.
Teraz chcę napisać parę słów o Mirandce.
Dyskutuję o Mirandce.
Nie wspomniałem na początku o Mirandce.

Wołacz:
(hej!)
MirandkoDziękuję Mirandko za rozmowę!
Dobranoc Mirandko!
Dzień dobry Mirandko!
Mirandko! Wróć do mnie!
Dobry wieczór Mirandko!