Odmiana imienia Miluśka przez przypadki

Miluśka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Miluśka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Miluśki

Celownik
(komu? czemu?):Miluśce

Biernik
(kogo? co?):Miluśkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Miluśką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Miluśce

Wołacz
(hej!):Miluśko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MiluśkaJa i Miluśka nie wiedziałyśmy, co robić.
Autorem niniejszego tekstu jest Miluśka.
Dziś Miluśka ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Dopiero do mnie dotarło, że Miluśka już tu jest.
Dla mnie było już jasne, ze Miluśka umiera.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MiluśkiPostanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Miluśki słychać.
Ręka Miluśki uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Pożyczę od Miluśki samochód i możemy jechać.
Przed sobą ujrzałam rękę Miluśki.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Miluśki.

Celownik:
(komu? czemu?)
MiluśceProszę Miluśce nie dokuczać!
Coś muszę Miluśce powiedzieć, stoi i czeka.
Kto wie, może Miluśce wyjdzie do na dobre.
Zerwał jabłko i podał je Miluśce.
Miluśce wpadły w ucho słowa piosenki.

Biernik:
(kogo? co?)
MiluśkęŚmiał się głośno, wesoło i patrzał na Miluśkę bardzo przyjaźnie.
Sierżant wpatrywał się w Miluśkę jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Widziałem dzisiaj Miluśkę z mojej klasy.
Pożegnali w końcu Miluśkę i wyszli razem.
Nieśmiało gładzi Miluśkę po włosach.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MiluśkąW praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Miluśką.
Refleksyjnie po spotkaniu z Miluśką.
Wymyśliłam z Miluśką nową zabawę.
Razem z Miluśką podążyłam na górne piętro za blondynką.
Ja z Miluśką siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MiluśceTen wiersz jest o Miluśce.
Przez chwilę pomyślałam o Miluśce.
Nie wspomniałem na początku o Miluśce.
A o Miluśce to i słowa rzec nie umiał.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Miluśce.

Wołacz:
(hej!)
MiluśkoMiluśko! Wróć do mnie!
Miluśko! Uważaj!
Cześć Miluśko!
Dobranoc Miluśko!
Witaj Miluśko!