Odmiana imienia Milan przez przypadki

Milan imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Milan

Dopełniacz
(kogo? czego?):Milana

Celownik
(komu? czemu?):Milanowi

Biernik
(kogo? co?):Milana

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Milanem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Milanie

Wołacz
(hej!):Milanie!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Milanowie, Milany

Dopełniacz
(kogo? czego?):Milanów

Celownik
(komu? czemu?):Milanom

Biernik
(kogo? co?):Milanów

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Milanami

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Milanach

Wołacz
(hej!):Milanowie, Milany!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MilanMoje drugie imię to właśnie Milan.
Mam na imię Milan.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Milan.
Milan chce pójść ze mną na spacer.
Milan tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MilanaDzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Milana.
Postanowiłam zadzwonić do Milana i chłopaków.
Lampion z dyni zrobiony na prośbę Milana.
Ręka Milana uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Przyglądałam się dłoniom Milana.

Celownik:
(komu? czemu?)
MilanowiJa na pewno przekaże swój procent Milanowi.
Milanowi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Kupiłem Milanowi magnes na lodówkę.
Musiałam się zwierzyć Milanowi.
Nie wiem, co powiedzieć Milanowi.

Biernik:
(kogo? co?)
MilanaLubię Milana.
Patrzy na Milana wyczekująco.
Doprowadził tym Milana do stanu bliskiego apopleksji.
Pożegnali w końcu Milana i wyszli razem.
Podchodzi, całuje Milana i idzie do wyjścia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MilanemIdę na spacer z Milanem.
Obie z Milanem miałyśmy ochotę skakać do góry.
Byliśmy z Milanem na jarmarku.
Razem z Milanem podążyłam na górne piętro za blondynką.
Oboje z Milanem wybuchliśmy śmiechem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MilaniePowoli spełniam swoje marzenia o Milanie.
Pamiętam o Milanie.
Przez chwilę pomyślałam o Milanie.
Wszyscy dyskutują o Milanie.
Dyskutuję o Milanie.

Wołacz:
(hej!)
MilanieMilanie! Wróć do mnie!
Milanie! Uważaj!
Dobranoc Milanie!
Witaj Milanie!
Cześć Milanie!