Odmiana imienia Miłostka przez przypadki

Miłostka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Miłostka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Miłostki

Celownik
(komu? czemu?):Miłostce

Biernik
(kogo? co?):Miłostkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Miłostką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Miłostce

Wołacz
(hej!):Miłostko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MiłostkaMiłostka chce pójść ze mną na spacer.
Jeśli jednak przegrasz, Miłostka zostaje z nami.
Autorem niniejszego tekstu jest Miłostka.
Ja i Miłostka nie wiedziałyśmy, co robić.
Moje drugie imię to właśnie Miłostka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MiłostkiOd razu zobaczyła ich mama Miłostki.
Postanowiłam zadzwonić do Miłostki i chłopaków.
Dziadek Miłostki w tym czasie miał chorą rękę.
Dla Miłostki ten pies jest naprawdę bezcenny.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Miłostki.

Celownik:
(komu? czemu?)
MiłostceJa na pewno przekaże swój procent Miłostce.
Kupiłem Miłostce magnes na lodówkę.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Miłostce.
Dzięki Miłostce święta nabrały nowego wymiaru.
Oddaję Miłostce list.

Biernik:
(kogo? co?)
MiłostkęPodchodzi, całuje Miłostkę i idzie do wyjścia.
Spojrzała na Miłostkę jeszcze raz.
Popatrzyłam na Miłostkę przekonana, że zacznie mówić dalej.
Spojrzał na Miłostkę z zaciekawieniem.
Spojrzałam na Miłostkę jak dopisuje kolejne literki.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MiłostkąOboje z Miłostką wybuchliśmy śmiechem.
Siedzieliśmy z Miłostką na ławce w parku.
Powinnam jednak pojechać z Miłostką.
Siedzieliśmy z Miłostką na kanapie.
Siedzieliśmy z Miłostką przy basenie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MiłostceJest to prawdziwe kompendium wiedzy o Miłostce.
Czasami myślę sobie o Miłostce.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Miłostce.
Warto także pomyśleć chwilę o Miłostce.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Miłostce.

Wołacz:
(hej!)
MiłostkoDobranoc Miłostko!
Miłostko! Uważaj!
Witaj Miłostko!
Dzień dobry Miłostko!
Hej Miłostko!