Odmiana imienia Mił przez przypadki

Mił imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Mił

Dopełniacz
(kogo? czego?):Miła

Celownik
(komu? czemu?):Miłowi

Biernik
(kogo? co?):Miła

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Miłem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Mile

Wołacz
(hej!):Mile!

Przykłady odmiany imienia Mił” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Mił

Dopiero do mnie dotarło, że Mił już tu jest.
Co robi Mił?
Dziś Mił ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Mił chce pójść ze mną na spacer.
Moje drugie imię to właśnie Mił.

Dopełniacz (kogo? czego?): Miła

Od razu zobaczyła ich mama Miła.
Specjalnością Miła jest jazda na koniu.
Lubię śpiewać zwłaszcza dla Miła.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Miła.
Tata Miła opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.

Celownik (komu? czemu?): Miłowi

Tego Miłowi było już za wiele.
Musiałam się zwierzyć Miłowi.
Napisałem wiersz dzięki Miłowi.
Zaproponowałem Miłowi dwa tematy.
Miłowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.

Biernik (kogo? co?): Miła

Oszołomienie spadło teraz na Miła i na moment odebrało mu wigor.
Przyniesiona przez Miła kawa okazała się tą nieco gorszą.
Pożegnali w końcu Miła i wyszli razem.
Obserwuję Miła bardzo uważnie.
Spojrzałam na Miła.

Narzędnik (z kim? z czym?): Miłem

Karolina miała się spotkać z Miłem przed szkołą.
Razem z Miłem zrobiłyśmy obiad.
Razem z Miłem podążyłam na górne piętro za blondynką.
Jadę na wycieczkę razem z Miłem.
Sprzątam pokój z Miłem.

Miejscownik (o kim? o czym?): Mile

Pamiętam o Mile.
Chciałbym być teraz przy Mile.
Zastanawiam się czy powiedzieć mami o Mile.
Dziś napiszę o Mile.
A o Mile to i słowa rzec nie umiał.

Wołacz (hej!): Mile

Gdzie jesteś Mile!?
Dobry wieczór Mile!
Mile! Gdzie jesteś?
Mile! Uważaj!
Dzień dobry Mile!