Odmiana imienia Mezamirek przez przypadki

Mezamirek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Mezamirek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Mezamirka

Celownik
(komu? czemu?):Mezamirkowi

Biernik
(kogo? co?):Mezamirka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Mezamirkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Mezamirku

Wołacz
(hej!):Mezamirku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MezamirekMezamirek chce pójść ze mną na spacer.
Mezamirek chce pójść ze mną na dyskotekę.
Jak już wiecie mam na imię Mezamirek.
Mezamirek nie umie grać na gitarze.
Ma na imię Mezamirek.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MezamirkaDzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Mezamirka.
Tym razem prezentujemy wystawę Mezamirka.
Zostało sto dni do narodzin Mezamirka.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Mezamirka.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Mezamirka.

Celownik:
(komu? czemu?)
MezamirkowiDzięki Mezamirkowi mamy kolejny artykuł po polsku.
Oczywiście każdy przyzna rację Mezamirkowi.
Tego Mezamirkowi było już za wiele.
Mezamirkowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Mezamirkowi.

Biernik:
(kogo? co?)
MezamirkaPodchodzi, całuje Mezamirka i idzie do wyjścia.
Spojrzał na Mezamirka z zaciekawieniem.
W Mezamirka nagle coś wstąpiło.
Nieśmiało gładzi Mezamirka po włosach.
Odprowadziłam Mezamirka do wyjścia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MezamirkiemOboje z Mezamirkiem wybuchliśmy śmiechem.
Siedzieliśmy z Mezamirkiem na kanapie.
Weekend spędzony z Mezamirkiem był przesympatyczny.
Ja z Mezamirkiem siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Jadę z Mezamirkiem na dyskotekę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MezamirkuDziś jeszcze powiemy sobie słówko o Mezamirku.
Ten wiersz jest o Mezamirku.
Dziś napiszę o Mezamirku.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Mezamirku.
Pamiętajmy o Mezamirku i jej rodzinie.

Wołacz:
(hej!)
MezamirkuMezamirku! Uważaj!
Dobranoc Mezamirku!
Dziękuję Mezamirku za rozmowę!
Hej Mezamirku!
Mezamirku! Wróć do mnie!