Odmiana imienia Metodyś przez przypadki

Metodyś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Metodyś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Metodysia

Celownik
(komu? czemu?):Metodysiowi

Biernik
(kogo? co?):Metodysia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Metodysiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Metodysiu

Wołacz
(hej!):Metodysiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MetodyśW domu Metodyś często urządza rodzicom pokazy mody.
Metodyś tego nie widzi.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Metodyś.
Dopiero do mnie dotarło, że Metodyś już tu jest.
Metodyś chce pójść ze mną na dyskotekę.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MetodysiaZobaczyłam uśmiechniętą twarz Metodysia.
Serce Metodysia stanęło na moment.
Zaproszenia na urodziny Metodysia są gotowe.
Prosimy o pomoc dla Metodysia.
Przed sobą ujrzałam rękę Metodysia.

Celownik:
(komu? czemu?)
MetodysiowiNapisałem wiersz dzięki Metodysiowi.
Metodysiowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Nie wiem, co powiedzieć Metodysiowi.
Zszedłem z drogi Metodysiowi i usiadłem w fotelu.
Metodysiowi oczy błyszczą.

Biernik:
(kogo? co?)
MetodysiaNa Metodysia spłynęła niewymowna ulga.
Odprowadziłam Metodysia do wyjścia.
Spotkałam Metodysia w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Spojrzałem znacząco na Metodysia.
Przyniesiona przez Metodysia kawa okazała się tą nieco gorszą.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MetodysiemJa z Metodysiem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Jadę z Metodysiem na dyskotekę.
Tym razem korespondowałam z Metodysiem.
Śpiewam z Metodysiem.
Razem z Metodysiem zrobiłyśmy obiad.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MetodysiuMyślę o Metodysiu.
A o Metodysiu to i słowa rzec nie umiał.
Na pewno słyszałyście o Metodysiu.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Metodysiu.
Myślał o Metodysiu i o swoim życiu.

Wołacz:
(hej!)
MetodysiuDziękuję Metodysiu za rozmowę!
Dobry wieczór Metodysiu!
Metodysiu! Wróć do mnie!
Metodysiu! Gdzie jesteś?
Metodysiu! Uważaj!