Odmiana imienia Melańka przez przypadki

Melańka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Melańka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Melańki

Celownik
(komu? czemu?):Melańce

Biernik
(kogo? co?):Melańkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Melańką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Melańce

Wołacz
(hej!):Melańko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MelańkaMelańka nie umie śpiewać.
Melańka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Melańka tego nie widzi.
Ma na imię Melańka.
Dobrze, że Melańka grzecznie śpi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MelańkiOd razu zobaczyła ich mama Melańki.
Dzisiaj wyruszyliśmy do domu Melańki.
Przed domem Melańki zauważyłem wózek z dzieckiem.
Nie ma Melańki.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Melańki.

Celownik:
(komu? czemu?)
MelańceChciałam szybko pochwalić się Melańce.
Mam nadzieję, że Melańce również się podoba.
Zerwał jabłko i podał je Melańce.
Melańce udało się usłyszeć tylko parę słów.
Melańce oczy błyszczą.

Biernik:
(kogo? co?)
MelańkęPożegnali w końcu Melańkę i wyszli razem.
Melańkę znalazłam w recepcji hotelu.
Spoglądam na Melańkę.
Nieśmiało gładzi Melańkę po włosach.
Na Melańkę spłynęła niewymowna ulga.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MelańkąRazem z Melańką podążyłam na górne piętro za blondynką.
Zostaliśmy z Melańką w salonie sami.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Melańką.
Ja z Melańką siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Ja z Melańką coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MelańceMowa oczywiście o Melańce.
Powoli spełniam swoje marzenia o Melańce.
Pamiętam o Melańce.
Rozmawiam o Melańce.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Melańce.

Wołacz:
(hej!)
MelańkoMelańko! Uważaj!
Melańko! Wróć do mnie!
Dzień dobry Melańko!
Dobranoc Melańko!
Gdzie jesteś Melańko!?