Odmiana imienia Maurek przez przypadki

Maurek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Maurek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Maurka

Celownik
(komu? czemu?):Maurkowi

Biernik
(kogo? co?):Maurka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Maurkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Maurku

Wołacz
(hej!):Maurku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MaurekJa i Maurek nie wiedziałyśmy, co robić.
Dziś Maurek ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Co robi Maurek?
Autorem niniejszego tekstu jest Maurek.
Dla mnie było już jasne, ze Maurek umiera.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MaurkaNie ma Maurka.
Piszę list do Maurka.
Szkoda że Maurka prawie że w ogóle nie ma.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Maurka.
Rodzina Maurka zginęła w wypadku samochodowym.

Celownik:
(komu? czemu?)
MaurkowiNie wiem, co powiedzieć Maurkowi.
Dzięki Maurkowi mamy kolejny artykuł po polsku.
Maurkowi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Tego Maurkowi było już za wiele.
Daję Maurkowi, to co najlepsze we mnie.

Biernik:
(kogo? co?)
MaurkaPopatrzyłam na Maurka przekonana, że zacznie mówić dalej.
Postaram się namówić Maurka na spacer.
Na Maurka moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Spotkałam Maurka w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Przed wejściem spotkaliśmy Maurka.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MaurkiemPowinnam jednak pojechać z Maurkiem.
Pracuję razem z Maurkiem.
Ja z Maurkiem chcemy się przebrać za wampiry.
Tym razem korespondowałam z Maurkiem.
Razem z Maurkiem wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MaurkuDziś jeszcze powiemy sobie słówko o Maurku.
Tej nocy po raz pierwszy śniłam o Maurku.
Rozmawiam o Maurku.
Kto dziś pamięta o Maurku.
Pamiętam o Maurku.

Wołacz:
(hej!)
MaurkuCześć Maurku!
Maurku! Wróć do mnie!
Hej Maurku!
Gdzie jesteś Maurku!?
Dziękuję Maurku za rozmowę!