Odmiana imienia Marzenunia przez przypadki

Marzenunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Marzenunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Marzenuni

Celownik
(komu? czemu?):Marzenuni

Biernik
(kogo? co?):Marzenunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Marzenunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Marzenuni

Wołacz
(hej!):Marzenuniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MarzenuniaMa na imię Marzenunia.
Moje drugie imię to właśnie Marzenunia.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Marzenunia.
Ja i Marzenunia nie wiedziałyśmy, co robić.
Marzenunia odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MarzenuniPrzyglądałam się dłoniom Marzenuni.
Nie lubię Marzenuni.
W słuchawce usłyszałam głos Marzenuni.
W domu babci Marzenuni od zawsze stał stary zegar.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Marzenuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
MarzenuniCoś muszę Marzenuni powiedzieć, stoi i czeka.
Marzenuni przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Rozalia z troską przyglądała się Marzenuni.
Zostawiam Marzenuni karteczkę i już mnie nie ma.
Przyglądam się Marzenuni.

Biernik:
(kogo? co?)
MarzenunięPatrzy na Marzenunię wyczekująco.
Zdjęcie przesłane przez Marzenunię.
Patrzył na Marzenunię wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Kacper patrzył na Marzenunię ze zdumieniem.
Spojrzała na Marzenunię jeszcze raz.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MarzenuniąObie z Marzenunią miałyśmy ochotę skakać do góry.
Zostanę tu tylko z Marzenunią i chłopakami.
Obie z Marzenunią postawiłyśmy na zmiany.
Dorota spotkała się z Marzenunią.
Siedzieliśmy z Marzenunią na ławce w parku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MarzenuniWarto także pomyśleć chwilę o Marzenuni.
Więcej o Marzenuni znajdziecie na naszej stronie.
Pamiętajmy o Marzenuni i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
Myślał o Marzenuni i o swoim życiu.
W powrotnej drodze myślał o Marzenuni.

Wołacz:
(hej!)
MarzenuniuCześć Marzenuniu!
Marzenuniu! Wróć do mnie!
Marzenuniu! Uważaj!
Dzień dobry Marzenuniu!
Dobry wieczór Marzenuniu!