Odmiana imienia Martynek przez przypadki

Martynek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Martynek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Martynka

Celownik
(komu? czemu?):Martynkowi

Biernik
(kogo? co?):Martynka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Martynkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Martynku

Wołacz
(hej!):Martynku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MartynekPierwszą osobą którą zobaczyłem była Martynek.
Martynek wraca do domu.
Martynek ma katar i źle się czuje.
Martynek chce pójść ze mną na spacer.
Dobrze, że Martynek grzecznie śpi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MartynkaDzisiaj wyruszyliśmy do domu Martynka.
Przez cały dzień czułam wzrok Martynka na sobie.
Serce Martynka stanęło na moment.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Martynka.
Muszę pochwalić pomysł Martynka.

Celownik:
(komu? czemu?)
MartynkowiOpowiedziałam Martynkowi o przykrości która mnie spotkała.
Dzięki Martynkowi mamy kolejny artykuł po polsku.
Zerwał jabłko i podał je Martynkowi.
Przyglądam się Martynkowi.
Zostawiam Martynkowi karteczkę i już mnie nie ma.

Biernik:
(kogo? co?)
MartynkaW Martynka nagle coś wstąpiło.
Na Martynka moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Przyniesiona przez Martynka kawa okazała się tą nieco gorszą.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Martynka.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Martynka.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MartynkiemWeekend spędzony z Martynkiem był przesympatyczny.
Ja z Martynkiem chcemy się przebrać za wampiry.
Razem z Martynkiem zrobiłyśmy obiad.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Martynkiem.
Pracuję z Martynkiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MartynkuWczoraj wspomniałam o Martynku z moim tatą.
Wszyscy dyskutują o Martynku.
Powiedz mi, co myślisz o Martynku.
Dobrze, że wspomniałeś o Martynku.
Naszą piosenkę pisali z myślą o Martynku.

Wołacz:
(hej!)
MartynkuCześć Martynku!
Dzień dobry Martynku!
Gdzie jesteś Martynku!?
Martynku! Gdzie jesteś?
Hej Martynku!