Odmiana imienia Martuńka przez przypadki

Martuńka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Martuńka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Martuńki

Celownik
(komu? czemu?):Martuńce

Biernik
(kogo? co?):Martuńkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Martuńką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Martuńce

Wołacz
(hej!):Martuńko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MartuńkaJeśli jednak przegrasz, Martuńka zostaje z nami.
Dla mnie było już jasne, ze Martuńka umiera.
Ja i Martuńka nie wiedziałyśmy, co robić.
Gdzie jest Martuńka?
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Martuńka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MartuńkiTeraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Martuńki.
Przyglądałam się dłoniom Martuńki.
Lampion z dyni zrobiony na prośbę Martuńki.
Postanowiłam zadzwonić do Martuńki i chłopaków.
Szukałem linków do strony Martuńki.

Celownik:
(komu? czemu?)
MartuńceZerwał jabłko i podał je Martuńce.
Proszę Martuńce nie dokuczać!
Daję Martuńce, to co najlepsze we mnie.
Nie wiem, co powiedzieć Martuńce.
Kupiłem Martuńce magnes na lodówkę.

Biernik:
(kogo? co?)
MartuńkęSpojrzałam na Martuńkę w wymownym geście.
Postaram się namówić Martuńkę na spacer.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Martuńkę.
Spojrzał na Martuńkę i uśmiechnął się.
Zdjęcie przesłane przez Martuńkę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MartuńkąSprzątam pokój razem z Martuńką.
Pracuję razem z Martuńką.
Przez chwilę oboje z Martuńką patrzyli na siebie.
Rozmawiam z Martuńką.
Zostanę tu tylko z Martuńką i chłopakami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MartuńceRozmawiam o Martuńce.
Przez chwilę pomyślałam o Martuńce.
Myślał o Martuńce i o swoim życiu.
Artykuł o Martuńce wywołał burzę w mediach.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Martuńce.

Wołacz:
(hej!)
MartuńkoMartuńko! Wróć do mnie!
Martuńko! Gdzie jesteś?
Witaj Martuńko!
Dzień dobry Martuńko!
Dobranoc Martuńko!