Odmiana imienia Martka przez przypadki

Martka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Martka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Martki

Celownik
(komu? czemu?):Martce

Biernik
(kogo? co?):Martkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Martką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Martce

Wołacz
(hej!):Martko!

Przykłady deklinacji imienia Martka” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Martka

Martka chce pójść ze mną na spacer.
Jak już wiecie mam na imię Martka.
Martka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Jeśli jednak przegrasz, Martka zostaje z nami.
Na drugie imię mam Martka.

Dopełniacz (kogo? czego?): Martki

Postanowiłam zadzwonić do Martki.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Martki.
Uroda Martki miała potężną moc.
Rodzina Martki wyprowadziła się.
W domu babci Martki od zawsze stał stary zegar.

Celownik (komu? czemu?): Martce

Coś muszę Martce powiedzieć, stoi i czeka.
Chciałam szybko pochwalić się Martce.
Zerwał jabłko i podał je Martce.
Oddaję Martce list.
Mama przyznała rację Martce.

Biernik (kogo? co?): Martkę

O jego personalia miałam spytać Martkę prywatnie.
Oszołomienie spadło teraz na Martkę i na moment odebrało mu wigor.
Popatrzyłam na Martkę przekonana, że zacznie mówić dalej.
Spotkałam Martkę w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Podchodzi, całuje Martkę i idzie do wyjścia.

Narzędnik (z kim? z czym?): Martką

Ja z Martką zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Karolina miała się spotkać z Martką przed szkołą.
Powinnam jednak pojechać z Martką.
Tym razem korespondowałam z Martką.
Oboje z Martką wybuchliśmy śmiechem.

Miejscownik (o kim? o czym?): Martce

Kto dziś pamięta o Martce.
Kiedyś tam chciałam napisać o Martce.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Martce.
Bardzo fajny blog o Martce.
Dobrze, że wspomniałeś o Martce.

Wołacz (hej!): Martko

Dobranoc Martko!
Gdzie jesteś Martko!?
Witaj Martko!
Cześć Martko!
Martko! Wróć do mnie!