Odmiana imienia Mariolusia przez przypadki

Mariolusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Mariolusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Mariolusi

Celownik
(komu? czemu?):Mariolusi

Biernik
(kogo? co?):Mariolusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Mariolusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Mariolusi

Wołacz
(hej!):Mariolusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MariolusiaAutorem niniejszego tekstu jest Mariolusia.
Mariolusia ma katar i źle się czuje.
Dla mnie było już jasne, ze Mariolusia umiera.
Autorem artykułu jest Mariolusia.
Ma na imię Mariolusia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MariolusiMariolusi siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Piszę list do Mariolusi.
Przed domem Mariolusi zauważyłem wózek z dzieckiem.
Nie ma Mariolusi.
Póki co dodaję zdjęcia Mariolusi z wakacji.

Celownik:
(komu? czemu?)
MariolusiMariolusi oczy błyszczą.
Mam nadzieję, że Mariolusi również się podoba.
Tym razem nie damy Mariolusi dojść do głosu.
Dzięki Mariolusi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Coś muszę Mariolusi powiedzieć, stoi i czeka.

Biernik:
(kogo? co?)
MariolusięPoszłam dalej i wtedy poznałam Mariolusię.
Patrzę na Mariolusię i nic nie rozumiem.
Doprowadził tym Mariolusię do stanu bliskiego apopleksji.
Podchodzi, całuje Mariolusię i idzie do wyjścia.
Mariolusię natychmiast ogarnęła gorąca błogość.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MariolusiąPracuję z Mariolusią.
Kasia z Mariolusią mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Byliśmy z Mariolusią na jarmarku.
Oboje z Mariolusią wybuchliśmy śmiechem.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Mariolusią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MariolusiŚpiewam o Mariolusi.
Na pewno słyszałyście o Mariolusi.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Mariolusi.
Przynajmniej tak myślał tata o Mariolusi.
Czasami myślę sobie o Mariolusi.

Wołacz:
(hej!)
MariolusiuCześć Mariolusiu!
Mariolusiu! Uważaj!
Mariolusiu! Wróć do mnie!
Dziękuję Mariolusiu za rozmowę!
Witaj Mariolusiu!