Odmiana imienia Marikusia przez przypadki

Marikusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Marikusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Marikusi

Celownik
(komu? czemu?):Marikusi

Biernik
(kogo? co?):Marikusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Marikusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Marikusi

Wołacz
(hej!):Marikusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MarikusiaDziś dowiedziałam się, że ma na imię Marikusia.
Moje drugie imię to właśnie Marikusia.
Autorem niniejszego tekstu jest Marikusia.
Na drugie imię mam Marikusia.
Jak już wiecie mam na imię Marikusia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MarikusiLampion z dyni zrobiony na prośbę Marikusi.
Przyglądałam się dłoniom Marikusi.
Jadę do Marikusi.
Tym razem prezentujemy wystawę Marikusi.
Postawa Marikusi była zupełnie inna.

Celownik:
(komu? czemu?)
MarikusiMarikusi wpadły w ucho słowa piosenki.
Marikusi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Zaproponowałem Marikusi dwa tematy.
Daję Marikusi, to co najlepsze we mnie.
Oczywiście każdy przyzna rację Marikusi.

Biernik:
(kogo? co?)
MarikusięSpoglądam na Marikusię.
Patrzy na Marikusię wyczekująco.
Lubię Marikusię.
Postaram się namówić Marikusię na spacer.
Marikusię zaświerzbiały ręce.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MarikusiąRozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Marikusią.
Obie z Marikusią miałyśmy ochotę skakać do góry.
Idę na spacer z Marikusią.
Pracuję razem z Marikusią.
Zobacz wywiad z Marikusią oraz innymi uczestnikami finału.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MarikusiZastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Marikusi.
Na wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Marikusi.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Marikusi.
Na koniec parę słów o Marikusi.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Marikusi.

Wołacz:
(hej!)
MarikusiuCześć Marikusiu!
Dziękuję Marikusiu za rozmowę!
Witaj Marikusiu!
Marikusiu! Gdzie jesteś?
Gdzie jesteś Marikusiu!?