Odmiana imienia Mariannka przez przypadki

Mariannka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Mariannka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Mariannki

Celownik
(komu? czemu?):Mariannce

Biernik
(kogo? co?):Mariannkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Mariannką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Mariannce

Wołacz
(hej!):Mariannko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MariannkaJa i Mariannka nie wiedziałyśmy, co robić.
Za chwilę wróci Mariannka z lasu.
Mam na imię Mariannka.
Dziś Mariannka ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Jeśli jednak przegrasz, Mariannka zostaje z nami.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MariannkiJestem mamą Mariannki i jeszcze trojga innych dzieci.
Przed domem Mariannki zauważyłem wózek z dzieckiem.
Pożyczę od Mariannki samochód i możemy jechać.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Mariannki.
Lampion z dyni zrobiony na prośbę Mariannki.

Celownik:
(komu? czemu?)
MariannceNie wiem, co powiedzieć Mariannce.
Od początku próbujemy pomóc Mariannce.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Mariannce coś się stało.
Co tej Mariannce po głowie chodzi?
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Mariannce.

Biernik:
(kogo? co?)
MariannkęMariannkę znalazłam w recepcji hotelu.
Spojrzała na Mariannkę jeszcze raz.
O jego personalia miałam spytać Mariannkę prywatnie.
Mariannkę zaczęło to nieco irytować.
Kacper patrzył na Mariannkę ze zdumieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MariannkąZostaliśmy z Mariannką w salonie sami.
Siedzieliśmy z Mariannką na ławce w parku.
Ja z Mariannką zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Zginął w pojedynku z Mariannką.
Dorota spotkała się z Mariannką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MariannceI tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Mariannce.
Przy Mariannce zapomniałem o wszystkim.
A o Mariannce to i słowa rzec nie umiał.
Na wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Mariannce.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Mariannce.

Wołacz:
(hej!)
MariannkoWitaj Mariannko!
Dobry wieczór Mariannko!
Hej Mariannko!
Dziękuję Mariannko za rozmowę!
Mariannko! Uważaj!