Odmiana imienia Marcella przez przypadki

Marcella imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Marcella

Dopełniacz
(kogo? czego?):Marcelli

Celownik
(komu? czemu?):Marcelli

Biernik
(kogo? co?):Marcellę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Marcellą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Marcelli

Wołacz
(hej!):Marcello!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MarcellaCo robi Marcella?
Autorem artykułu jest Marcella.
Dziś Marcella ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Na drugie imię mam Marcella.
Marcella chce pójść ze mną na dyskotekę.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MarcelliTata Marcelli poszedł otworzyć drzwi.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Marcelli.
Specjalnością Marcelli jest jazda na koniu.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Marcelli.
Uroda Marcelli miała potężną moc.

Celownik:
(komu? czemu?)
MarcelliOpowiedziałam Marcelli o przykrości która mnie spotkała.
Zostawiam Marcelli karteczkę i już mnie nie ma.
Tego Marcelli było już za wiele.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Marcelli.
Dzięki Marcelli święta nabrały nowego wymiaru.

Biernik:
(kogo? co?)
MarcellęSpojrzała na Marcellę jeszcze raz.
W końcu obudzili Marcellę, żeby ich ratował.
Spojrzałem znacząco na Marcellę.
Widzę Marcellę.
Nieśmiało gładzi Marcellę po włosach.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MarcelląSiedzieliśmy z Marcellą na ławce w parku.
Wczoraj wracamy z Marcellą od lekarza.
Śpiewam z Marcellą.
Wieczorem z Marcellą znowu idziemy na spacer.
Ja z Marcellą siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MarcelliPrzygotowuje książkę o Marcelli.
Zapraszam na film dokumentalny o Marcelli.
Mamrotał coś o Marcelli, gdy podtrzymywał się ściany.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Marcelli.
W powrotnej drodze myślał o Marcelli.

Wołacz:
(hej!)
MarcelloHej Marcello!
Dziękuję Marcello za rozmowę!
Gdzie jesteś Marcello!?
Witaj Marcello!
Dzień dobry Marcello!