Odmiana imienia Marcelinka przez przypadki

Marcelinka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Marcelinka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Marcelinki

Celownik
(komu? czemu?):Marcelince

Biernik
(kogo? co?):Marcelinkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Marcelinką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Marcelince

Wołacz
(hej!):Marcelinko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MarcelinkaPierwszą osobą którą zobaczyłem była Marcelinka.
Dopiero do mnie dotarło, że Marcelinka już tu jest.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Marcelinka.
Autorem niniejszego tekstu jest Marcelinka.
Marcelinka tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MarcelinkiZostało sto dni do narodzin Marcelinki.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Marcelinki.
Pożyczę od Marcelinki samochód i możemy jechać.
Rozalia podeszła do Marcelinki.
Prosimy o pomoc dla Marcelinki.

Celownik:
(komu? czemu?)
MarcelinceDzięki Marcelince mamy kolejny artykuł po polsku.
Tego Marcelince było już za wiele.
Coś muszę Marcelince powiedzieć, stoi i czeka.
Zaproponowałem Marcelince dwa tematy.
Korzysta z okazji, by wyznać Marcelince miłość.

Biernik:
(kogo? co?)
MarcelinkęSpojrzał na Marcelinkę i uśmiechnął się.
Spojrzałem znacząco na Marcelinkę.
Spojrzałam na Marcelinkę w wymownym geście.
Obserwuję Marcelinkę bardzo uważnie.
Spojrzał na Marcelinkę z zaciekawieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MarcelinkąRozmawiam z Marcelinką.
Śpiewam z Marcelinką.
Sprzątam pokój razem z Marcelinką.
Jadę na wycieczkę razem z Marcelinką.
Siedzieliśmy z Marcelinką na kanapie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MarcelinceDzisiaj chciałam napisać o Marcelince.
Na koniec parę słów o Marcelince.
A o Marcelince to i słowa rzec nie umiał.
Na naszym portalu dowiesz się wszystkiego o Marcelince.
Chcę wiedzieć, co myślisz o Marcelince.

Wołacz:
(hej!)
MarcelinkoMarcelinko! Uważaj!
Marcelinko! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Marcelinko!?
Dobranoc Marcelinko!
Hej Marcelinko!