Odmiana imienia Marceliś przez przypadki

Marceliś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Marceliś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Marcelisia

Celownik
(komu? czemu?):Marcelisiowi

Biernik
(kogo? co?):Marcelisia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Marcelisiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Marcelisiu

Wołacz
(hej!):Marcelisiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MarceliśJeśli jednak przegrasz, Marceliś zostaje z nami.
Marceliś ma katar i źle się czuje.
Na drugie imię mam Marceliś.
W domu Marceliś często urządza rodzicom pokazy mody.
Dziś Marceliś ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MarcelisiaLubię śpiewać zwłaszcza dla Marcelisia.
Szukałem linków do strony Marcelisia.
Rodzina Marcelisia wyprowadziła się.
Piszę list do Marcelisia.
Postawa Marcelisia była zupełnie inna.

Celownik:
(komu? czemu?)
MarcelisiowiZaproponowałem Marcelisiowi dwa tematy.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Marcelisiowi coś się stało.
Marcelisiowi oczy błyszczą.
Marcelisiowi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Zszedłem z drogi Marcelisiowi i usiadłem w fotelu.

Biernik:
(kogo? co?)
MarcelisiaMarcelisia znalazłam w recepcji hotelu.
Spojrzałem znacząco na Marcelisia.
Sierżant wpatrywał się w Marcelisia jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Widzę Marcelisia.
Postaram się namówić Marcelisia na spacer.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MarcelisiemZostaliśmy z Marcelisiem w salonie sami.
Śpiewam z Marcelisiem.
Refleksyjnie po spotkaniu z Marcelisiem.
Wieczorem z Marcelisiem znowu idziemy na spacer.
Pracuję razem z Marcelisiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MarcelisiuMówimy tu oczywiście o Marcelisiu.
Dyskutuję o Marcelisiu.
Myślał o Marcelisiu i o swoim życiu.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Marcelisiu.
Śpiewam o Marcelisiu.

Wołacz:
(hej!)
MarcelisiuMarcelisiu! Uważaj!
Dzień dobry Marcelisiu!
Dziękuję Marcelisiu za rozmowę!
Dobry wieczór Marcelisiu!
Marcelisiu! Gdzie jesteś?