Odmiana imienia Manunia przez przypadki

Manunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Manunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Manuni

Celownik
(komu? czemu?):Manuni

Biernik
(kogo? co?):Manunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Manunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Manuni

Wołacz
(hej!):Manuniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ManuniaDobrze, że Manunia grzecznie śpi.
Jeśli jednak przegrasz, Manunia zostaje z nami.
Manunia odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Manunia.
Na drugie imię mam Manunia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ManuniRodzina Manuni wyprowadziła się.
Przyglądałam się dłoniom Manuni.
Przez cały dzień czułam wzrok Manuni na sobie.
Piszę list do Manuni.
Lubię śpiewać zwłaszcza dla Manuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
ManuniPowiedz wszystkim i Manuni, że nic mi nie jest.
Daję Manuni, to co najlepsze we mnie.
Zerwał jabłko i podał je Manuni.
Przyglądam się Manuni.
Napisałem wiersz dzięki Manuni.

Biernik:
(kogo? co?)
ManunięPrzyniesiona przez Manunię kawa okazała się tą nieco gorszą.
Spojrzał na Manunię z zaciekawieniem.
Podchodzi, całuje Manunię i idzie do wyjścia.
Spojrzał na Manunię i uśmiechnął się.
Manunię natychmiast ogarnęła gorąca błogość.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ManuniąRazem z Manunią zrobiłyśmy obiad.
Siedzieliśmy z Manunią na kanapie.
Oboje z Manunią wybuchliśmy śmiechem.
Rozmawiam z Manunią.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Manunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ManuniZapraszam na film dokumentalny o Manuni.
Mówimy tu oczywiście o Manuni.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Manuni.
Artykuł o Manuni wywołał burzę w mediach.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Manuni.

Wołacz:
(hej!)
ManuniuHej Manuniu!
Gdzie jesteś Manuniu!?
Dobranoc Manuniu!
Dzień dobry Manuniu!
Manuniu! Gdzie jesteś?