Odmiana imienia Manuelik przez przypadki

Manuelik imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Manuelik

Dopełniacz
(kogo? czego?):Manuelika

Celownik
(komu? czemu?):Manuelikowi

Biernik
(kogo? co?):Manuelika

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Manuelikiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Manueliku

Wołacz
(hej!):Manueliku!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ManuelikAutorem artykułu jest Manuelik.
Jutro Manuelik wyjdzie ze szpitala.
Manuelik nie umie grać na gitarze.
Za chwilę wróci Manuelik z lasu.
Jak już wiecie mam na imię Manuelik.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ManuelikaPostanowiłam zadzwonić do Manuelika.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Manuelika.
Tym razem prezentujemy wystawę Manuelika.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Manuelika.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Manuelika.

Celownik:
(komu? czemu?)
ManuelikowiManuelikowi włosy stanęły dęba na głowie.
Proszę Manuelikowi nie dokuczać!
Nie wiem, co powiedzieć Manuelikowi.
Dzięki Manuelikowi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Daję Manuelikowi, to co najlepsze we mnie.

Biernik:
(kogo? co?)
ManuelikaWidziałem dzisiaj Manuelika z mojej klasy.
Widzę Manuelika.
Obserwuję Manuelika bardzo uważnie.
O jego personalia miałam spytać Manuelika prywatnie.
Na Manuelika moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ManuelikiemWymyśliłam z Manuelikiem nową zabawę.
Wieczorem z Manuelikiem znowu idziemy na spacer.
Jadę na wycieczkę razem z Manuelikiem.
Ja z Manuelikiem zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Ja z Manuelikiem chcemy się przebrać za wampiry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ManuelikuA o Manueliku to i słowa rzec nie umiał.
Przynajmniej tak myślał tata o Manueliku.
Śpiewam o Manueliku.
Związana jest z nią legenda o Manueliku.
Nie wspomniałem na początku o Manueliku.

Wołacz:
(hej!)
ManuelikuGdzie jesteś Manueliku!?
Manueliku! Wróć do mnie!
Hej Manueliku!
Witaj Manueliku!
Dobry wieczór Manueliku!