Odmiana imienia Manuelek przez przypadki

Manuelek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Manuelek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Manuelka

Celownik
(komu? czemu?):Manuelkowi

Biernik
(kogo? co?):Manuelka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Manuelkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Manuelku

Wołacz
(hej!):Manuelku!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ManuelekJa i Manuelek nie wiedziałyśmy, co robić.
Gdzie jest Manuelek?
Mam na imię Manuelek.
Dobrze, że Manuelek grzecznie śpi.
Jak już wiecie mam na imię Manuelek.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ManuelkaW słuchawce usłyszałam głos Manuelka.
Tata Manuelka opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Manuelka.
Tym razem prezentujemy wystawę Manuelka.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Manuelka słychać.

Celownik:
(komu? czemu?)
ManuelkowiManuelkowi wpadły w ucho słowa piosenki.
Musiałam się zwierzyć Manuelkowi.
Zerwał jabłko i podał je Manuelkowi.
Dzięki Manuelkowi mamy kolejny artykuł po polsku.
Manuelkowi włosy stanęły dęba na głowie.

Biernik:
(kogo? co?)
ManuelkaPostaram się namówić Manuelka na spacer.
Spojrzał na Manuelka i uśmiechnął się.
Spojrzałem znacząco na Manuelka.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Manuelka.
Spojrzał na Manuelka z zaciekawieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ManuelkiemPracuję razem z Manuelkiem.
Rozmawiam z Manuelkiem.
Śpiewam z Manuelkiem.
Przez chwilę oboje z Manuelkiem patrzyli na siebie.
Siedzieliśmy z Manuelkiem na kanapie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ManuelkuMowa oczywiście o Manuelku.
Na wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Manuelku.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Manuelku.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Manuelku.
Chcę wiedzieć, co myślisz o Manuelku.

Wołacz:
(hej!)
ManuelkuDobranoc Manuelku!
Dobry wieczór Manuelku!
Manuelku! Wróć do mnie!
Manuelku! Uważaj!
Dzień dobry Manuelku!