Odmiana imienia Manomirek przez przypadki

Manomirek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Manomirek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Manomirka

Celownik
(komu? czemu?):Manomirkowi

Biernik
(kogo? co?):Manomirka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Manomirkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Manomirku

Wołacz
(hej!):Manomirku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ManomirekJeśli jednak przegrasz, Manomirek zostaje z nami.
W domu Manomirek często urządza rodzicom pokazy mody.
Manomirek nie umie śpiewać.
Gdzie jest Manomirek?
Mam na imię Manomirek.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ManomirkaSpecjalnością Manomirka jest jazda na koniu.
Jestem mamą Manomirka i jeszcze trojga innych dzieci.
Tymczasem zauważyłam wpis Manomirka kilka dni temu.
Postanowiłam zadzwonić do Manomirka.
Przez cały dzień czułam wzrok Manomirka na sobie.

Celownik:
(komu? czemu?)
ManomirkowiKto wie, może Manomirkowi wyjdzie do na dobre.
Zostawiam Manomirkowi karteczkę i już mnie nie ma.
Tego Manomirkowi było już za wiele.
Daję Manomirkowi, to co najlepsze we mnie.
Dzięki Manomirkowi mamy kolejny artykuł po polsku.

Biernik:
(kogo? co?)
ManomirkaSpojrzałam na Manomirka w wymownym geście.
Nieśmiało gładzi Manomirka po włosach.
Patrzę na Manomirka i nic nie rozumiem.
Manomirka natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Patrzył na Manomirka wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ManomirkiemSprzątam pokój razem z Manomirkiem.
Ja z Manomirkiem siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Kasia z Manomirkiem mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Manomirkiem.
Obie z Manomirkiem postawiłyśmy na zmiany.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ManomirkuMarzę o Manomirku.
No a teraz trochę więcej o Manomirku.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Manomirku.
Dobrze, że wspomniałeś o Manomirku.
Zastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Manomirku.

Wołacz:
(hej!)
ManomirkuCześć Manomirku!
Gdzie jesteś Manomirku!?
Manomirku! Wróć do mnie!
Hej Manomirku!
Manomirku! Uważaj!