Odmiana imienia Maksimuś przez przypadki

Maksimuś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Maksimuś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Maksimusia

Celownik
(komu? czemu?):Maksimusiowi

Biernik
(kogo? co?):Maksimusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Maksimusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Maksimusiu

Wołacz
(hej!):Maksimusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MaksimuśAutorem artykułu jest Maksimuś.
Jeśli jednak przegrasz, Maksimuś zostaje z nami.
Mam na imię Maksimuś.
Ma na imię Maksimuś.
Moje drugie imię to właśnie Maksimuś.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MaksimusiaRano gdy wstałem obudził mnie wrzask Maksimusia.
Rodzina Maksimusia wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Jadę do Maksimusia.
Szkoda że Maksimusia prawie że w ogóle nie ma.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Maksimusia.

Celownik:
(komu? czemu?)
MaksimusiowiSłoik z kawą wyleciał Maksimusiowi z rąk.
Maksimusiowi włosy stanęły dęba na głowie.
Zerwał jabłko i podał je Maksimusiowi.
Musiałam się zwierzyć Maksimusiowi.
Dzięki Maksimusiowi mamy kolejny artykuł po polsku.

Biernik:
(kogo? co?)
MaksimusiaChwyciła Maksimusia za rękaw płaszcza.
Patrzy na Maksimusia wyczekująco.
Zdjęcie przesłane przez Maksimusia.
Oszołomienie spadło teraz na Maksimusia i na moment odebrało mu wigor.
Spotkałam Maksimusia w sklepie, kupowała świeże bułeczki.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MaksimusiemAle można sobie zrobić zdjęcie z Maksimusiem.
Obie z Maksimusiem miałyśmy ochotę skakać do góry.
Zostanę tu tylko z Maksimusiem i chłopakami.
Karolina miała się spotkać z Maksimusiem przed szkołą.
Tym razem korespondowałam z Maksimusiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MaksimusiuMyślał o Maksimusiu i o swoim życiu.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Maksimusiu.
Dobrze, że wspomniałeś o Maksimusiu.
Teraz chcę napisać parę słów o Maksimusiu.
Więcej o Maksimusiu znajdziecie na naszej stronie.

Wołacz:
(hej!)
MaksimusiuHej Maksimusiu!
Dobranoc Maksimusiu!
Dziękuję Maksimusiu za rozmowę!
Maksimusiu! Gdzie jesteś?
Maksimusiu! Wróć do mnie!