Odmiana imienia Maksimek przez przypadki

Maksimek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Maksimek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Maksimka

Celownik
(komu? czemu?):Maksimkowi

Biernik
(kogo? co?):Maksimka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Maksimkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Maksimku

Wołacz
(hej!):Maksimku!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MaksimekMaksimek odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Co robi Maksimek?
Gdzie jest Maksimek?
Maksimek tego nie widzi.
Maksimek chce pójść ze mną na dyskotekę.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MaksimkaUstaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Maksimka.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Maksimka.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Maksimka.
Postawa Maksimka była zupełnie inna.
W domu babci Maksimka od zawsze stał stary zegar.

Celownik:
(komu? czemu?)
MaksimkowiChciałam szybko pochwalić się Maksimkowi.
Opowiadam Maksimkowi o swoich zainteresowaniach.
Opowiedziałam Maksimkowi o przykrości która mnie spotkała.
Napisałem wiersz dzięki Maksimkowi.
Maksimkowi włosy stanęły dęba na głowie.

Biernik:
(kogo? co?)
MaksimkaPoszłam dalej i wtedy poznałam Maksimka.
Patrzył na Maksimka wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
W Maksimka nagle coś wstąpiło.
Maksimka zaczęło to nieco irytować.
Widzę Maksimka.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MaksimkiemPracuję z Maksimkiem.
Obie z Maksimkiem postawiłyśmy na zmiany.
Weekend spędzony z Maksimkiem był przesympatyczny.
Zginął w pojedynku z Maksimkiem.
Wieczorem z Maksimkiem znowu idziemy na spacer.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MaksimkuPrzynajmniej tak myślał tata o Maksimku.
Wspominam o Maksimku.
Dziś napiszę o Maksimku.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Maksimku.
Na koniec parę słów o Maksimku.

Wołacz:
(hej!)
MaksimkuMaksimku! Gdzie jesteś?
Witaj Maksimku!
Dobry wieczór Maksimku!
Hej Maksimku!
Cześć Maksimku!