Odmiana imienia Magduśka przez przypadki

Magduśka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Magduśka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Magduśki

Celownik
(komu? czemu?):Magduśce

Biernik
(kogo? co?):Magduśkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Magduśką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Magduśce

Wołacz
(hej!):Magduśko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MagduśkaMam na imię Magduśka.
Jak już wiecie mam na imię Magduśka.
Co robi Magduśka?
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Magduśka.
Ma na imię Magduśka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MagduśkiW słuchawce usłyszałam głos Magduśki.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Magduśki.
Dla Magduśki ten pies jest naprawdę bezcenny.
Tata Magduśki poszedł otworzyć drzwi.
Zostało sto dni do narodzin Magduśki.

Celownik:
(komu? czemu?)
MagduśceZrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Magduśce.
Daję Magduśce, to co najlepsze we mnie.
Dzięki Magduśce święta nabrały nowego wymiaru.
Coś muszę Magduśce powiedzieć, stoi i czeka.
Mam nadzieję, że Magduśce również się podoba.

Biernik:
(kogo? co?)
MagduśkęPopatrzyłam na Magduśkę przekonana, że zacznie mówić dalej.
Na Magduśkę spłynęła niewymowna ulga.
Chwyciła Magduśkę za rękaw płaszcza.
Lubię Magduśkę.
Patrzył na Magduśkę wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MagduśkąPowinnam jednak pojechać z Magduśką.
Ja z Magduśką coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Magduśką.
Idę na spacer z Magduśką.
Obie z Magduśką postawiłyśmy na zmiany.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MagduśceTe widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Magduśce.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Magduśce.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Magduśce.
Przy Magduśce zapomniałem o wszystkim.
Powiedz mi, co myślisz o Magduśce.

Wołacz:
(hej!)
MagduśkoCześć Magduśko!
Dobranoc Magduśko!
Gdzie jesteś Magduśko!?
Dzień dobry Magduśko!
Dobry wieczór Magduśko!