Odmiana imienia Męcisława przez przypadki

Męcisława imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Męcisława

Dopełniacz
(kogo? czego?):Męcisławy

Celownik
(komu? czemu?):Męcisławie

Biernik
(kogo? co?):Męcisławę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Męcisławą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Męcisławie

Wołacz
(hej!):Męcisławo!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MęcisławaGdzie jest Męcisława?
Męcisława tego nie widzi.
Męcisława nie umie grać na gitarze.
Dopiero do mnie dotarło, że Męcisława już tu jest.
Moje drugie imię to właśnie Męcisława.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MęcisławyRano gdy wstałem obudził mnie wrzask Męcisławy.
Tato Męcisławy produkował abażury.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Męcisławy.
Przed sobą ujrzałam rękę Męcisławy.
Prosimy o pomoc dla Męcisławy.

Celownik:
(komu? czemu?)
MęcisławieChciałam szybko pochwalić się Męcisławie.
Słoik z kawą wyleciał Męcisławie z rąk.
Zaproponowałem Męcisławie dwa tematy.
Korzysta z okazji, by wyznać Męcisławie miłość.
Od początku próbujemy pomóc Męcisławie.

Biernik:
(kogo? co?)
MęcisławęKacper patrzył na Męcisławę ze zdumieniem.
Spojrzała na Męcisławę jeszcze raz.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Męcisławę.
Nieśmiało gładzi Męcisławę po włosach.
Na Męcisławę spłynęła niewymowna ulga.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MęcisławąDorota spotkała się z Męcisławą.
Siedzieliśmy z Męcisławą na ławce w parku.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Męcisławą.
Ja z Męcisławą siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Ja z Męcisławą coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MęcisławieWspominam o Męcisławie.
Czasami myślę sobie o Męcisławie.
Pamiętajmy o Męcisławie i jej rodzinie.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Męcisławie.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Męcisławie.

Wołacz:
(hej!)
MęcisławoWitaj Męcisławo!
Hej Męcisławo!
Dziękuję Męcisławo za rozmowę!
Męcisławo! Wróć do mnie!
Męcisławo! Gdzie jesteś?