Odmiana imienia Lutgardunia przez przypadki

Lutgardunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Lutgardunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Lutgarduni

Celownik
(komu? czemu?):Lutgarduni

Biernik
(kogo? co?):Lutgardunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Lutgardunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Lutgarduni

Wołacz
(hej!):Lutgarduniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LutgarduniaNa drugie imię mam Lutgardunia.
Lutgardunia nie umie śpiewać.
Co robi Lutgardunia?
Jeśli jednak przegrasz, Lutgardunia zostaje z nami.
Ma na imię Lutgardunia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LutgarduniPrzed domem Lutgarduni zauważyłem wózek z dzieckiem.
Przed sobą ujrzałam rękę Lutgarduni.
Zostało sto dni do narodzin Lutgarduni.
Pożyczę od Lutgarduni samochód i możemy jechać.
Muszę pochwalić pomysł Lutgarduni.

Celownik:
(komu? czemu?)
LutgarduniKorzysta z okazji, by wyznać Lutgarduni miłość.
Dzięki Lutgarduni święta nabrały nowego wymiaru.
Lutgarduni włosy stanęły dęba na głowie.
Opowiedziałam Lutgarduni o przykrości która mnie spotkała.
Ten nie pozostał dłużny Lutgarduni.

Biernik:
(kogo? co?)
LutgardunięPrzyniesiona przez Lutgardunię kawa okazała się tą nieco gorszą.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Lutgardunię.
Patrzy na Lutgardunię wyczekująco.
Przed wejściem spotkaliśmy Lutgardunię.
Spojrzałam na Lutgardunię w wymownym geście.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LutgarduniąRazem z Lutgardunią zrobiłyśmy obiad.
Pracuję z Lutgardunią.
Obie z Lutgardunią miałyśmy ochotę skakać do góry.
Razem z Lutgardunią wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Sprzątam pokój razem z Lutgardunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LutgarduniA o Lutgarduni to i słowa rzec nie umiał.
Powiedz mi, co myślisz o Lutgarduni.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Lutgarduni.
Przy Lutgarduni zapomniałem o wszystkim.
To jest pieśń o Lutgarduni.

Wołacz:
(hej!)
LutgarduniuLutgarduniu! Gdzie jesteś?
Cześć Lutgarduniu!
Lutgarduniu! Uważaj!
Lutgarduniu! Wróć do mnie!
Dziękuję Lutgarduniu za rozmowę!