Odmiana imienia Luizka przez przypadki

Luizka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Luizka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Luizki

Celownik
(komu? czemu?):Luizce

Biernik
(kogo? co?):Luizkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Luizką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Luizce

Wołacz
(hej!):Luizko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LuizkaPierwszą osobą którą zobaczyłem była Luizka.
Luizka nie umie grać na gitarze.
Luizka tego nie widzi.
W domu Luizka często urządza rodzicom pokazy mody.
Luizka wraca do domu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LuizkiW słuchawce usłyszałam głos Luizki.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Luizki.
Dla Luizki ten pies jest naprawdę bezcenny.
Uroda Luizki miała potężną moc.
Zaproszenia na urodziny Luizki są gotowe.

Celownik:
(komu? czemu?)
LuizceMam nadzieję, że Luizce również się podoba.
Kupiłem Luizce magnes na lodówkę.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Luizce.
Musiałam się zwierzyć Luizce.
Dzięki Luizce święta nabrały nowego wymiaru.

Biernik:
(kogo? co?)
LuizkęOdprowadziłam Luizkę do wyjścia.
Spojrzał na Luizkę z zaciekawieniem.
Na Luizkę moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Widzę Luizkę.
Spoglądam na Luizkę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LuizkąJadę z Luizką na dyskotekę.
Siedzieliśmy z Luizką na kanapie.
Ja z Luizką chcemy się przebrać za wampiry.
Wieczorem z Luizką znowu idziemy na spacer.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Luizką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LuizceMyślę o Luizce.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Luizce.
Związana jest z nią legenda o Luizce.
Kilka słów od autora materiału o Luizce.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Luizce.

Wołacz:
(hej!)
LuizkoLuizko! Gdzie jesteś?
Luizko! Wróć do mnie!
Dobry wieczór Luizko!
Cześć Luizko!
Dzień dobry Luizko!