Odmiana imienia Ludwin przez przypadki

Ludwin imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ludwin

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ludwina

Celownik
(komu? czemu?):Ludwinowi

Biernik
(kogo? co?):Ludwina

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ludwinem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ludwinie

Wołacz
(hej!):Ludwinie!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LudwinJeśli jednak przegrasz, Ludwin zostaje z nami.
Na drugie imię mam Ludwin.
Jak już wiecie mam na imię Ludwin.
Ja i Ludwin nie wiedziałyśmy, co robić.
Ludwin wraca do domu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LudwinaTata Ludwina sam opatrzył mi nogę.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Ludwina.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Ludwina.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Ludwina.
Przedwczoraj były urodziny Ludwina.

Celownik:
(komu? czemu?)
LudwinowiDzięki Ludwinowi mamy kolejny artykuł po polsku.
Ludwinowi włosy stanęły dęba na głowie.
Coś muszę Ludwinowi powiedzieć, stoi i czeka.
Przyglądam się Ludwinowi.
Ten nie pozostał dłużny Ludwinowi.

Biernik:
(kogo? co?)
LudwinaWidzę Ludwina.
Obserwuję Ludwina bardzo uważnie.
Patrzy na Ludwina wyczekująco.
Spojrzałam na Ludwina jak dopisuje kolejne literki.
Spojrzałam na Ludwina.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LudwinemWieczorem z Ludwinem znowu idziemy na spacer.
Jadę na wycieczkę razem z Ludwinem.
Obie z Ludwinem miałyśmy ochotę skakać do góry.
Siedzieliśmy z Ludwinem przy basenie.
Sprzątam pokój z Ludwinem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LudwinieArtykuł o Ludwinie wywołał burzę w mediach.
Kto dziś pamięta o Ludwinie.
Kilka słów od autora materiału o Ludwinie.
Marzę o Ludwinie.
Powiedz mi, co myślisz o Ludwinie.

Wołacz:
(hej!)
LudwinieLudwinie! Gdzie jesteś?
Ludwinie! Wróć do mnie!
Ludwinie! Uważaj!
Dobranoc Ludwinie!
Hej Ludwinie!