Odmiana imienia Ludomirek przez przypadki

Ludomirek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ludomirek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ludomirka

Celownik
(komu? czemu?):Ludomirkowi

Biernik
(kogo? co?):Ludomirka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ludomirkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ludomirku

Wołacz
(hej!):Ludomirku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LudomirekZa chwilę wróci Ludomirek z lasu.
Dopiero do mnie dotarło, że Ludomirek już tu jest.
Ludomirek nie umie grać na gitarze.
Ma na imię Ludomirek.
Jeśli jednak przegrasz, Ludomirek zostaje z nami.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LudomirkaW słuchawce usłyszałam głos Ludomirka.
Dzisiaj wyruszyliśmy do domu Ludomirka.
Tato Ludomirka produkował abażury.
Tata Ludomirka opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Ludomirka.

Celownik:
(komu? czemu?)
LudomirkowiTego Ludomirkowi było już za wiele.
Zaproponowałem Ludomirkowi dwa tematy.
Dzięki Ludomirkowi święta nabrały nowego wymiaru.
Daję Ludomirkowi, to co najlepsze we mnie.
Oddaję Ludomirkowi list.

Biernik:
(kogo? co?)
LudomirkaCałość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Ludomirka.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Ludomirka.
Podchodzi, całuje Ludomirka i idzie do wyjścia.
Spoglądam na Ludomirka.
Spojrzał na Ludomirka z zaciekawieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LudomirkiemA sytuacja z Ludomirkiem rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Ludomirkiem.
Oboje z Ludomirkiem wybuchliśmy śmiechem.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Ludomirkiem.
Siedzieliśmy z Ludomirkiem na kanapie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LudomirkuNo a teraz trochę więcej o Ludomirku.
Chcę wiedzieć, co myślisz o Ludomirku.
Na pewno słyszałyście o Ludomirku.
Naszą piosenkę pisali z myślą o Ludomirku.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Ludomirku.

Wołacz:
(hej!)
LudomirkuDziękuję Ludomirku za rozmowę!
Ludomirku! Uważaj!
Ludomirku! Wróć do mnie!
Hej Ludomirku!
Dzień dobry Ludomirku!