Odmiana imienia Ludomiłka przez przypadki

Ludomiłka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ludomiłka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ludomiłki

Celownik
(komu? czemu?):Ludomiłce

Biernik
(kogo? co?):Ludomiłkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ludomiłką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ludomiłce

Wołacz
(hej!):Ludomiłko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LudomiłkaJa i Ludomiłka nie wiedziałyśmy, co robić.
Ludomiłka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Na drugie imię mam Ludomiłka.
Ma na imię Ludomiłka.
Jak już wiecie mam na imię Ludomiłka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LudomiłkiUroda Ludomiłki miała potężną moc.
Lubię śpiewać zwłaszcza dla Ludomiłki.
Rodzina Ludomiłki zginęła w wypadku samochodowym.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Ludomiłki.
Najbardziej polubiłam ojca Ludomiłki.

Celownik:
(komu? czemu?)
LudomiłceZostawiam Ludomiłce karteczkę i już mnie nie ma.
Co tej Ludomiłce po głowie chodzi?
Kto wie, może Ludomiłce wyjdzie do na dobre.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Ludomiłce coś się stało.
Mama przyznała rację Ludomiłce.

Biernik:
(kogo? co?)
LudomiłkęNa Ludomiłkę spłynęła niewymowna ulga.
Chwyciła Ludomiłkę za rękaw płaszcza.
Przed wejściem spotkaliśmy Ludomiłkę.
Ludomiłkę znalazłam w recepcji hotelu.
Odprowadziłam Ludomiłkę do wyjścia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LudomiłkąJa z Ludomiłką coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Ludomiłką.
Razem z Ludomiłką wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Zostaliśmy z Ludomiłką w salonie sami.
Jadę z Ludomiłką na dyskotekę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LudomiłcePamiętajmy o Ludomiłce i jej rodzinie.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Ludomiłce.
Dobrze, że wspomniałeś o Ludomiłce.
Pamiętam o Ludomiłce.
Myślałam cały czas tylko o Ludomiłce.

Wołacz:
(hej!)
LudomiłkoDziękuję Ludomiłko za rozmowę!
Dobry wieczór Ludomiłko!
Ludomiłko! Gdzie jesteś?
Ludomiłko! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Ludomiłko!?