Odmiana imienia Ludolfina przez przypadki

Ludolfina imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ludolfina

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ludolfiny

Celownik
(komu? czemu?):Ludolfinie

Biernik
(kogo? co?):Ludolfinę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ludolfiną

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ludolfinie

Wołacz
(hej!):Ludolfino!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LudolfinaLudolfina chce pójść ze mną na dyskotekę.
Gdzie jest Ludolfina?
Dla mnie było już jasne, ze Ludolfina umiera.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Ludolfina.
Ludolfina nie umie śpiewać.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LudolfinyLampion z dyni zrobiony na prośbę Ludolfiny.
Przed sobą ujrzałam rękę Ludolfiny.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Ludolfiny.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Ludolfiny.
Specjalnością Ludolfiny jest jazda na koniu.

Celownik:
(komu? czemu?)
LudolfinieDzięki Ludolfinie mamy kolejny artykuł po polsku.
Tym razem nie damy Ludolfinie dojść do głosu.
Ten nie pozostał dłużny Ludolfinie.
Dzięki Ludolfinie święta nabrały nowego wymiaru.
Słoik z kawą wyleciał Ludolfinie z rąk.

Biernik:
(kogo? co?)
LudolfinęW końcu obudzili Ludolfinę, żeby ich ratował.
Spojrzałem znacząco na Ludolfinę.
Ludolfinę zaczęło to nieco irytować.
Sierżant wpatrywał się w Ludolfinę jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Patrzy na Ludolfinę wyczekująco.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LudolfinąWczoraj wracamy z Ludolfiną od lekarza.
Śpiewam z Ludolfiną.
Zginął w pojedynku z Ludolfiną.
Refleksyjnie po spotkaniu z Ludolfiną.
Obie z Ludolfiną miałyśmy ochotę skakać do góry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LudolfinieWarto także pomyśleć chwilę o Ludolfinie.
Przynajmniej tak myślał tata o Ludolfinie.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Ludolfinie.
Pamiętajmy o Ludolfinie i jej rodzinie.
Hipnotyzująca powieść o Ludolfinie i płatnym mordercy.

Wołacz:
(hej!)
LudolfinoGdzie jesteś Ludolfino!?
Witaj Ludolfino!
Dobry wieczór Ludolfino!
Ludolfino! Uważaj!
Dobranoc Ludolfino!