Odmiana imienia Ludolfina przez przypadki

Ludolfina imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ludolfina

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ludolfiny

Celownik
(komu? czemu?):Ludolfinie

Biernik
(kogo? co?):Ludolfinę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ludolfiną

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ludolfinie

Wołacz
(hej!):Ludolfino!

Przykłady odmiany imienia Ludolfina” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Ludolfina

Ludolfina chce pójść ze mną na dyskotekę.
Gdzie jest Ludolfina?
Dla mnie było już jasne, ze Ludolfina umiera.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Ludolfina.
Ludolfina nie umie śpiewać.

Dopełniacz (kogo? czego?): Ludolfiny

Lampion z dyni zrobiony na prośbę Ludolfiny.
Przed sobą ujrzałam rękę Ludolfiny.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Ludolfiny.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Ludolfiny.
Specjalnością Ludolfiny jest jazda na koniu.

Celownik (komu? czemu?): Ludolfinie

Dzięki Ludolfinie mamy kolejny artykuł po polsku.
Tym razem nie damy Ludolfinie dojść do głosu.
Ten nie pozostał dłużny Ludolfinie.
Dzięki Ludolfinie święta nabrały nowego wymiaru.
Słoik z kawą wyleciał Ludolfinie z rąk.

Biernik (kogo? co?): Ludolfinę

W końcu obudzili Ludolfinę, żeby ich ratował.
Spojrzałem znacząco na Ludolfinę.
Ludolfinę zaczęło to nieco irytować.
Sierżant wpatrywał się w Ludolfinę jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Patrzy na Ludolfinę wyczekująco.

Narzędnik (z kim? z czym?): Ludolfiną

Wczoraj wracamy z Ludolfiną od lekarza.
Śpiewam z Ludolfiną.
Zginął w pojedynku z Ludolfiną.
Refleksyjnie po spotkaniu z Ludolfiną.
Obie z Ludolfiną miałyśmy ochotę skakać do góry.

Miejscownik (o kim? o czym?): Ludolfinie

Warto także pomyśleć chwilę o Ludolfinie.
Przynajmniej tak myślał tata o Ludolfinie.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Ludolfinie.
Pamiętajmy o Ludolfinie i jej rodzinie.
Hipnotyzująca powieść o Ludolfinie i płatnym mordercy.

Wołacz (hej!): Ludolfino

Gdzie jesteś Ludolfino!?
Witaj Ludolfino!
Dobry wieczór Ludolfino!
Ludolfino! Uważaj!
Dobranoc Ludolfino!