Odmiana imienia Ludgusia przez przypadki

Ludgusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ludgusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ludgusi

Celownik
(komu? czemu?):Ludgusi

Biernik
(kogo? co?):Ludgusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ludgusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ludgusi

Wołacz
(hej!):Ludgusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LudgusiaCo robi Ludgusia?
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Ludgusia.
Dobrze, że Ludgusia grzecznie śpi.
Ludgusia wraca do domu.
Autorem niniejszego tekstu jest Ludgusia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LudgusiOd razu zobaczyła ich mama Ludgusi.
Na korytarzu blisko pokoju Ludgusi stało kilka osób.
Przed sobą ujrzałam rękę Ludgusi.
Muszę pochwalić pomysł Ludgusi.
Rozalia podeszła do Ludgusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
LudgusiOpowiadam Ludgusi o swoich zainteresowaniach.
Zszedłem z drogi Ludgusi i usiadłem w fotelu.
Oddaję Ludgusi list.
Tego Ludgusi było już za wiele.
Kupiłem Ludgusi magnes na lodówkę.

Biernik:
(kogo? co?)
LudgusięŚmiał się głośno, wesoło i patrzał na Ludgusię bardzo przyjaźnie.
Patrzę na Ludgusię i nic nie rozumiem.
Kawę kupioną przez Ludgusię wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
O jego personalia miałam spytać Ludgusię prywatnie.
Obserwuję Ludgusię bardzo uważnie.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LudgusiąW praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Ludgusią.
Kasia z Ludgusią mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Dwa dni temu miałam z Ludgusią śmieszną przygodę.
Ja z Ludgusią zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Jadę na wycieczkę razem z Ludgusią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LudgusiArtykuł o Ludgusi wywołał burzę w mediach.
Piszę o Ludgusi.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Ludgusi.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Ludgusi.
Przez chwilę pomyślałam o Ludgusi.

Wołacz:
(hej!)
LudgusiuCześć Ludgusiu!
Dobranoc Ludgusiu!
Dzień dobry Ludgusiu!
Dziękuję Ludgusiu za rozmowę!
Ludgusiu! Wróć do mnie!