Odmiana imienia Lucjanka przez przypadki

Lucjanka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Lucjanka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Lucjanki

Celownik
(komu? czemu?):Lucjance

Biernik
(kogo? co?):Lucjankę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Lucjanką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Lucjance

Wołacz
(hej!):Lucjanko!

Przykłady deklinacji imienia Lucjanka” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Lucjanka

Lucjanka nie umie śpiewać.
Ja i Lucjanka nie wiedziałyśmy, co robić.
Lucjanka tego nie widzi.
Jak już wiecie mam na imię Lucjanka.
Autorem niniejszego tekstu jest Lucjanka.

Dopełniacz (kogo? czego?): Lucjanki

W sobotę są urodziny Lucjanki.
Specjalnością Lucjanki jest jazda na koniu.
Na korytarzu blisko pokoju Lucjanki stało kilka osób.
Przedwczoraj były urodziny Lucjanki.
Uroda Lucjanki miała potężną moc.

Celownik (komu? czemu?): Lucjance

Przyglądam się Lucjance.
Lucjance włosy stanęły dęba na głowie.
Dzięki Lucjance święta nabrały nowego wymiaru.
Zerwał jabłko i podał je Lucjance.
Lucjance wpadły w ucho słowa piosenki.

Biernik (kogo? co?): Lucjankę

Przyniesiona przez Lucjankę kawa okazała się tą nieco gorszą.
Kawę kupioną przez Lucjankę wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Lucjankę zaświerzbiały ręce.
Lucjankę natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Lubię Lucjankę.

Narzędnik (z kim? z czym?): Lucjanką

Razem z Lucjanką zrobiłyśmy obiad.
Dwa dni temu miałam z Lucjanką śmieszną przygodę.
Zobacz wywiad z Lucjanką oraz innymi uczestnikami finału.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Lucjanką.
Idę na spacer z Lucjanką.

Miejscownik (o kim? o czym?): Lucjance

Naszą piosenkę pisali z myślą o Lucjance.
Mówimy tu oczywiście o Lucjance.
Przy Lucjance zapomniałem o wszystkim.
A przecież nikt inaczej o Lucjance nie pisał.
Kiedyś tam chciałam napisać o Lucjance.

Wołacz (hej!): Lucjanko

Dobry wieczór Lucjanko!
Hej Lucjanko!
Lucjanko! Gdzie jesteś?
Dobranoc Lucjanko!
Dziękuję Lucjanko za rozmowę!