Odmiana imienia Lucjanka przez przypadki

Lucjanka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Lucjanka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Lucjanki

Celownik
(komu? czemu?):Lucjance

Biernik
(kogo? co?):Lucjankę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Lucjanką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Lucjance

Wołacz
(hej!):Lucjanko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LucjankaLucjanka nie umie śpiewać.
Ja i Lucjanka nie wiedziałyśmy, co robić.
Lucjanka tego nie widzi.
Jak już wiecie mam na imię Lucjanka.
Autorem niniejszego tekstu jest Lucjanka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LucjankiW sobotę są urodziny Lucjanki.
Specjalnością Lucjanki jest jazda na koniu.
Na korytarzu blisko pokoju Lucjanki stało kilka osób.
Przedwczoraj były urodziny Lucjanki.
Uroda Lucjanki miała potężną moc.

Celownik:
(komu? czemu?)
LucjancePrzyglądam się Lucjance.
Lucjance włosy stanęły dęba na głowie.
Dzięki Lucjance święta nabrały nowego wymiaru.
Zerwał jabłko i podał je Lucjance.
Lucjance wpadły w ucho słowa piosenki.

Biernik:
(kogo? co?)
LucjankęPrzyniesiona przez Lucjankę kawa okazała się tą nieco gorszą.
Kawę kupioną przez Lucjankę wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Lucjankę zaświerzbiały ręce.
Lucjankę natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Lubię Lucjankę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LucjankąRazem z Lucjanką zrobiłyśmy obiad.
Dwa dni temu miałam z Lucjanką śmieszną przygodę.
Zobacz wywiad z Lucjanką oraz innymi uczestnikami finału.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Lucjanką.
Idę na spacer z Lucjanką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LucjanceNaszą piosenkę pisali z myślą o Lucjance.
Mówimy tu oczywiście o Lucjance.
Przy Lucjance zapomniałem o wszystkim.
A przecież nikt inaczej o Lucjance nie pisał.
Kiedyś tam chciałam napisać o Lucjance.

Wołacz:
(hej!)
LucjankoDobry wieczór Lucjanko!
Hej Lucjanko!
Lucjanko! Gdzie jesteś?
Dobranoc Lucjanko!
Dziękuję Lucjanko za rozmowę!