Odmiana imienia Lubowidek przez przypadki

Lubowidek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Lubowidek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Lubowidka

Celownik
(komu? czemu?):Lubowidkowi

Biernik
(kogo? co?):Lubowidka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Lubowidkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Lubowidku

Wołacz
(hej!):Lubowidku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LubowidekLubowidek chce pójść ze mną na dyskotekę.
Autorem artykułu jest Lubowidek.
Gdzie jest Lubowidek?
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Lubowidek.
Dla mnie było już jasne, ze Lubowidek umiera.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LubowidkaJestem mamą Lubowidka i jeszcze trojga innych dzieci.
Tato Lubowidka produkował abażury.
Lampion z dyni zrobiony na prośbę Lubowidka.
Tym razem prezentujemy wystawę Lubowidka.
Przed sobą ujrzałam rękę Lubowidka.

Celownik:
(komu? czemu?)
LubowidkowiCo tej Lubowidkowi po głowie chodzi?
Zostawiam Lubowidkowi karteczkę i już mnie nie ma.
Coś muszę Lubowidkowi powiedzieć, stoi i czeka.
Tym razem nie damy Lubowidkowi dojść do głosu.
Lubowidkowi wpadły w ucho słowa piosenki.

Biernik:
(kogo? co?)
LubowidkaSpojrzał na Lubowidka z zaciekawieniem.
Kacper patrzył na Lubowidka ze zdumieniem.
W Lubowidka nagle coś wstąpiło.
Lubię Lubowidka.
Spoglądam na Lubowidka.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LubowidkiemSiedzieliśmy z Lubowidkiem na kanapie.
Dorota spotkała się z Lubowidkiem.
Weekend spędzony z Lubowidkiem był przesympatyczny.
Idę na spacer z Lubowidkiem.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Lubowidkiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LubowidkuHipnotyzująca powieść o Lubowidku i płatnym mordercy.
Mowa oczywiście o Lubowidku.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Lubowidku.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Lubowidku.
Ten wiersz jest o Lubowidku.

Wołacz:
(hej!)
LubowidkuLubowidku! Uważaj!
Dobranoc Lubowidku!
Lubowidku! Wróć do mnie!
Dobry wieczór Lubowidku!
Hej Lubowidku!