Odmiana imienia Luborek przez przypadki

Luborek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Luborek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Luborka

Celownik
(komu? czemu?):Luborkowi

Biernik
(kogo? co?):Luborka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Luborkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Luborku

Wołacz
(hej!):Luborku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LuborekLuborek nie umie śpiewać.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Luborek.
Jeśli jednak przegrasz, Luborek zostaje z nami.
Mam na imię Luborek.
Ja i Luborek nie wiedziałyśmy, co robić.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LuborkaPostanowiłam zadzwonić do Luborka.
Tata Luborka opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Luborka.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Luborka.
Pożyczę od Luborka samochód i możemy jechać.

Celownik:
(komu? czemu?)
LuborkowiJa na pewno przekaże swój procent Luborkowi.
Oczywiście każdy przyzna rację Luborkowi.
Dzięki Luborkowi mamy kolejny artykuł po polsku.
Tym razem nie damy Luborkowi dojść do głosu.
Dzięki Luborkowi święta nabrały nowego wymiaru.

Biernik:
(kogo? co?)
LuborkaLuborka zaświerzbiały ręce.
Czekałam na Luborka w kawiarni.
W końcu obudzili Luborka, żeby ich ratował.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Luborka.
Patrzył na Luborka wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LuborkiemZobacz wywiad z Luborkiem oraz innymi uczestnikami finału.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Luborkiem na krytym basenie.
Wczoraj wracamy z Luborkiem od lekarza.
A sytuacja z Luborkiem rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Obie z Luborkiem postawiłyśmy na zmiany.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LuborkuNa koniec parę słów o Luborku.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Luborku.
Marzę o Luborku.
Pamiętajmy o Luborku i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Luborku.

Wołacz:
(hej!)
LuborkuDobry wieczór Luborku!
Luborku! Wróć do mnie!
Luborku! Uważaj!
Dziękuję Luborku za rozmowę!
Hej Luborku!