Odmiana imienia Lubomirka przez przypadki

Lubomirka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Lubomirka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Lubomirki

Celownik
(komu? czemu?):Lubomirce

Biernik
(kogo? co?):Lubomirkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Lubomirką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Lubomirce

Wołacz
(hej!):Lubomirko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LubomirkaZa chwilę wróci Lubomirka z lasu.
Co robi Lubomirka?
Gdzie jest Lubomirka?
Lubomirka chce pójść ze mną na spacer.
Dopiero do mnie dotarło, że Lubomirka już tu jest.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LubomirkiRano gdy wstałem obudził mnie wrzask Lubomirki.
Dziadek Lubomirki w tym czasie miał chorą rękę.
Uroda Lubomirki miała potężną moc.
Rodzina Lubomirki wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Szukałem linków do strony Lubomirki.

Celownik:
(komu? czemu?)
LubomirceOczywiście każdy przyzna rację Lubomirce.
Lubomirce włosy stanęły dęba na głowie.
Oddaję Lubomirce list.
Lubomirce wpadły w ucho słowa piosenki.
Lubomirce przyszła nagle do głowy straszna myśl.

Biernik:
(kogo? co?)
LubomirkęObserwuję Lubomirkę bardzo uważnie.
Spoglądam na Lubomirkę.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Lubomirkę.
Lubomirkę natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
W końcu obudzili Lubomirkę, żeby ich ratował.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LubomirkąJadę na wycieczkę razem z Lubomirką.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Lubomirką.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Lubomirką.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Lubomirką.
Wczoraj wracamy z Lubomirką od lekarza.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LubomirceNa pewno słyszałyście o Lubomirce.
Myślę o Lubomirce.
Kiedyś tam chciałam napisać o Lubomirce.
To jest pieśń o Lubomirce.
Powoli spełniam swoje marzenia o Lubomirce.

Wołacz:
(hej!)
LubomirkoCześć Lubomirko!
Lubomirko! Uważaj!
Dziękuję Lubomirko za rozmowę!
Dobry wieczór Lubomirko!
Lubomirko! Wróć do mnie!