Odmiana imienia Lubodrog przez przypadki

Lubodrog imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Lubodrog

Dopełniacz
(kogo? czego?):Lubodroga

Celownik
(komu? czemu?):Lubodrogowi

Biernik
(kogo? co?):Lubodroga

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Lubodrogiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Lubodrogu

Wołacz
(hej!):Lubodrogu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LubodrogCo robi Lubodrog?
Lubodrog odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Moje drugie imię to właśnie Lubodrog.
Lubodrog tego nie widzi.
Lubodrog ma katar i źle się czuje.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LubodrogaLubię śpiewać zwłaszcza dla Lubodroga.
Prosimy o pomoc dla Lubodroga.
Pożyczę od Lubodroga samochód i możemy jechać.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Lubodroga.
Dzisiaj wyruszyliśmy do domu Lubodroga.

Celownik:
(komu? czemu?)
LubodrogowiZaproponowałem Lubodrogowi dwa tematy.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Lubodrogowi coś się stało.
Oddaję Lubodrogowi list.
Lubodrogowi oczy błyszczą.
Musiałam się zwierzyć Lubodrogowi.

Biernik:
(kogo? co?)
LubodrogaObserwuję Lubodroga bardzo uważnie.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Lubodroga.
Lubodroga natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Chwyciła Lubodroga za rękaw płaszcza.
Widziałem dzisiaj Lubodroga z mojej klasy.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LubodrogiemJadę na wycieczkę razem z Lubodrogiem.
Pracuję z Lubodrogiem.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Lubodrogiem.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Lubodrogiem.
Wymyśliłam z Lubodrogiem nową zabawę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LubodroguMamrotał coś o Lubodrogu, gdy podtrzymywał się ściany.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Lubodrogu.
Pamiętam o Lubodrogu.
Marzę o Lubodrogu.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Lubodrogu.

Wołacz:
(hej!)
LubodroguGdzie jesteś Lubodrogu!?
Dzień dobry Lubodrogu!
Lubodrogu! Uważaj!
Lubodrogu! Wróć do mnie!
Dziękuję Lubodrogu za rozmowę!