Odmiana imienia Loretusia przez przypadki

Loretusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Loretusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Loretusi

Celownik
(komu? czemu?):Loretusi

Biernik
(kogo? co?):Loretusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Loretusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Loretusi

Wołacz
(hej!):Loretusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LoretusiaLoretusia tego nie widzi.
Za chwilę wróci Loretusia z lasu.
Jutro Loretusia wyjdzie ze szpitala.
Moje drugie imię to właśnie Loretusia.
Loretusia nie umie grać na gitarze.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LoretusiPostanowiłam zadzwonić do Loretusi i chłopaków.
Postawa Loretusi była zupełnie inna.
Przed domem Loretusi zauważyłem wózek z dzieckiem.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Loretusi słychać.
Dla Loretusi ten pies jest naprawdę bezcenny.

Celownik:
(komu? czemu?)
LoretusiMusiałam się zwierzyć Loretusi.
Opowiedziałam Loretusi o przykrości która mnie spotkała.
Loretusi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Od początku próbujemy pomóc Loretusi.
Dzięki Loretusi mamy kolejny artykuł po polsku.

Biernik:
(kogo? co?)
LoretusięPopatrzyłam na Loretusię przekonana, że zacznie mówić dalej.
Spoglądam na Loretusię.
Spojrzała na Loretusię jeszcze raz.
Na Loretusię moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Spojrzał na Loretusię i uśmiechnął się.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LoretusiąPowinnam jednak pojechać z Loretusią.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Loretusią.
Siedzieliśmy z Loretusią na ławce w parku.
Ja z Loretusią chcemy się przebrać za wampiry.
Rozmawiam z Loretusią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LoretusiW głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Loretusi.
Przynajmniej tak myślał tata o Loretusi.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Loretusi.
Artykuł o Loretusi wywołał burzę w mediach.
Przy Loretusi zapomniałem o wszystkim.

Wołacz:
(hej!)
LoretusiuGdzie jesteś Loretusiu!?
Loretusiu! Uważaj!
Dziękuję Loretusiu za rozmowę!
Witaj Loretusiu!
Loretusiu! Wróć do mnie!