Odmiana imienia Longiś przez przypadki

Longiś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Longiś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Longisia

Celownik
(komu? czemu?):Longisiowi

Biernik
(kogo? co?):Longisia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Longisiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Longisiu

Wołacz
(hej!):Longisiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LongiśLongiś chce pójść ze mną na dyskotekę.
Longiś nie umie grać na gitarze.
Autorem niniejszego tekstu jest Longiś.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Longiś.
Autorem artykułu jest Longiś.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LongisiaPrzez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Longisia.
Tata Longisia opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Longisia.
Przed sobą ujrzałam rękę Longisia.
Postanowiłam zadzwonić do Longisia i chłopaków.

Celownik:
(komu? czemu?)
LongisiowiRozalia z troską przyglądała się Longisiowi.
Od początku próbujemy pomóc Longisiowi.
Ten nie pozostał dłużny Longisiowi.
Zszedłem z drogi Longisiowi i usiadłem w fotelu.
Nie wiem, co powiedzieć Longisiowi.

Biernik:
(kogo? co?)
LongisiaSpojrzał na Longisia i uśmiechnął się.
Przeprosiłam Longisia i poszłam dalej.
Postaram się namówić Longisia na spacer.
Spojrzałam na Longisia.
Longisia natychmiast ogarnęła gorąca błogość.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LongisiemRozmawiam z Longisiem.
Razem z Longisiem znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Pracuję razem z Longisiem.
Sprzątam pokój z Longisiem.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Longisiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LongisiuW powrotnej drodze myślał o Longisiu.
Na koniec parę słów o Longisiu.
Na wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Longisiu.
Dyskutuję o Longisiu.
Mamrotał coś o Longisiu, gdy podtrzymywał się ściany.

Wołacz:
(hej!)
LongisiuLongisiu! Wróć do mnie!
Dobranoc Longisiu!
Witaj Longisiu!
Longisiu! Uważaj!
Dzień dobry Longisiu!