Odmiana imienia Liwka przez przypadki

Liwka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Liwka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Liwki

Celownik
(komu? czemu?):Liwce

Biernik
(kogo? co?):Liwkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Liwką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Liwce

Wołacz
(hej!):Liwko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LiwkaMam na imię Liwka.
Za chwilę wróci Liwka z lasu.
Liwka wraca do domu.
Autorem artykułu jest Liwka.
Gdzie jest Liwka?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LiwkiNie ma Liwki.
W domu babci Liwki od zawsze stał stary zegar.
Szkoda że Liwki prawie że w ogóle nie ma.
Specjalnością Liwki jest jazda na koniu.
Rodzina Liwki wspólnie spędziła świąteczny wieczór.

Celownik:
(komu? czemu?)
LiwceKto wie, może Liwce wyjdzie do na dobre.
Dzięki Liwce mamy kolejny artykuł po polsku.
Mama przyznała rację Liwce.
Zaproponowałem Liwce dwa tematy.
Słoik z kawą wyleciał Liwce z rąk.

Biernik:
(kogo? co?)
LiwkęNa Liwkę spłynęła niewymowna ulga.
Spojrzał na Liwkę z zaciekawieniem.
Chwyciła Liwkę za rękaw płaszcza.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Liwkę.
W Liwkę nagle coś wstąpiło.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LiwkąJa z Liwką coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Siedzieliśmy z Liwką na kanapie.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Liwką.
Przez chwilę oboje z Liwką patrzyli na siebie.
Weekend spędzony z Liwką był przesympatyczny.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LiwcePrzygotowuje książkę o Liwce.
Chcę wiedzieć, co myślisz o Liwce.
Związana jest z nią legenda o Liwce.
Myślał o Liwce i o swoim życiu.
Kiedyś tam chciałam napisać o Liwce.

Wołacz:
(hej!)
LiwkoHej Liwko!
Liwko! Gdzie jesteś?
Dzień dobry Liwko!
Dziękuję Liwko za rozmowę!
Dobranoc Liwko!