Odmiana imienia Linusia przez przypadki

Linusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Linusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Linusi

Celownik
(komu? czemu?):Linusi

Biernik
(kogo? co?):Linusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Linusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Linusi

Wołacz
(hej!):Linusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LinusiaMa na imię Linusia.
Autorem niniejszego tekstu jest Linusia.
Na drugie imię mam Linusia.
Dobrze, że Linusia grzecznie śpi.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Linusia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LinusiPostanowiłam zadzwonić do Linusi i chłopaków.
Dla Linusi ten pies jest naprawdę bezcenny.
Lampion z dyni zrobiony na prośbę Linusi.
Rozalia podeszła do Linusi.
Przez cały dzień czułam wzrok Linusi na sobie.

Celownik:
(komu? czemu?)
LinusiDaję Linusi, to co najlepsze we mnie.
Coś muszę Linusi powiedzieć, stoi i czeka.
Nie wiem, co powiedzieć Linusi.
Co tej Linusi po głowie chodzi?
Kupiłem Linusi magnes na lodówkę.

Biernik:
(kogo? co?)
LinusięSpojrzał na Linusię z zaciekawieniem.
Nieśmiało gładzi Linusię po włosach.
Popatrzyłam na Linusię przekonana, że zacznie mówić dalej.
Na Linusię spłynęła niewymowna ulga.
Spojrzałam na Linusię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LinusiąSiedzieliśmy z Linusią na kanapie.
Ja z Linusią siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Powinnam jednak pojechać z Linusią.
Ja z Linusią coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Sprzątam pokój z Linusią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LinusiPiszę o Linusi.
Powoli spełniam swoje marzenia o Linusi.
A przecież nikt inaczej o Linusi nie pisał.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Linusi.
Na koniec parę słów o Linusi.

Wołacz:
(hej!)
LinusiuHej Linusiu!
Linusiu! Gdzie jesteś?
Dobranoc Linusiu!
Dzień dobry Linusiu!
Dobry wieczór Linusiu!