Odmiana imienia Lindka przez przypadki

Lindka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Lindka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Lindki

Celownik
(komu? czemu?):Lindce

Biernik
(kogo? co?):Lindkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Lindką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Lindce

Wołacz
(hej!):Lindko!

Przykłady deklinacji imienia Lindka” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Lindka

Dobrze, że Lindka grzecznie śpi.
Lindka chce pójść ze mną na spacer.
Mam na imię Lindka.
Autorem artykułu jest Lindka.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Lindka.

Dopełniacz (kogo? czego?): Lindki

Wysyłam list do Lindki.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Lindki.
Specjalnością Lindki jest jazda na koniu.
Postanowiłam zadzwonić do Lindki i chłopaków.
Postanowiłam zadzwonić do Lindki.

Celownik (komu? czemu?): Lindce

Ten nie pozostał dłużny Lindce.
Dzięki Lindce mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Tego Lindce było już za wiele.
Nie wiem, co powiedzieć Lindce.
Dzięki Lindce mamy kolejny artykuł po polsku.

Biernik (kogo? co?): Lindkę

Kacper patrzył na Lindkę ze zdumieniem.
Lubię Lindkę.
Spojrzałam na Lindkę jak dopisuje kolejne literki.
Popatrzyłam na Lindkę przekonana, że zacznie mówić dalej.
Podchodzi, całuje Lindkę i idzie do wyjścia.

Narzędnik (z kim? z czym?): Lindką

Dorota spotkała się z Lindką.
Idę na spacer z Lindką.
Siedzieliśmy z Lindką przy basenie.
Powinnam jednak pojechać z Lindką.
Oboje z Lindką wybuchliśmy śmiechem.

Miejscownik (o kim? o czym?): Lindce

Wspominam o Lindce.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Lindce.
Teraz chcę napisać parę słów o Lindce.
Zastanawiam się czy powiedzieć mami o Lindce.
Pamiętajmy o Lindce i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.

Wołacz (hej!): Lindko

Dobry wieczór Lindko!
Gdzie jesteś Lindko!?
Dobranoc Lindko!
Witaj Lindko!
Lindko! Uważaj!