Odmiana imienia Licerunia przez przypadki

Licerunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Licerunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Liceruni

Celownik
(komu? czemu?):Liceruni

Biernik
(kogo? co?):Licerunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Licerunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Liceruni

Wołacz
(hej!):Liceruniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LiceruniaLicerunia nie umie śpiewać.
Dla mnie było już jasne, ze Licerunia umiera.
Moje drugie imię to właśnie Licerunia.
Licerunia wraca do domu.
Autorem niniejszego tekstu jest Licerunia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LiceruniZostało sto dni do narodzin Liceruni.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Liceruni.
Tata Liceruni sam opatrzył mi nogę.
Szkoda że Liceruni prawie że w ogóle nie ma.
Na korytarzu blisko pokoju Liceruni stało kilka osób.

Celownik:
(komu? czemu?)
LiceruniMama przyznała rację Liceruni.
Kupiłem Liceruni magnes na lodówkę.
Daję Liceruni, to co najlepsze we mnie.
Opowiadam Liceruni o swoich zainteresowaniach.
Korzysta z okazji, by wyznać Liceruni miłość.

Biernik:
(kogo? co?)
LicerunięSpojrzałam na Licerunię w wymownym geście.
Spoglądam na Licerunię.
Lubię Licerunię.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Licerunię bardzo przyjaźnie.
Kacper patrzył na Licerunię ze zdumieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LiceruniąSprzątam pokój razem z Licerunią.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Licerunią.
Idę na spacer z Licerunią.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Licerunią.
Dorota spotkała się z Licerunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LiceruniDobrze, że wspomniałeś o Liceruni.
Rozmawiam o Liceruni.
Wszyscy dyskutują o Liceruni.
Wspominam o Liceruni.
Zastanawiam się dlaczego wspomniałeś o Liceruni.

Wołacz:
(hej!)
LiceruniuWitaj Liceruniu!
Dzień dobry Liceruniu!
Liceruniu! Wróć do mnie!
Hej Liceruniu!
Dobranoc Liceruniu!