Odmiana imienia Liberuś przez przypadki

Liberuś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Liberuś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Liberusia

Celownik
(komu? czemu?):Liberusiowi

Biernik
(kogo? co?):Liberusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Liberusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Liberusiu

Wołacz
(hej!):Liberusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LiberuśLiberuś chce pójść ze mną na dyskotekę.
Liberuś nie umie grać na gitarze.
Na drugie imię mam Liberuś.
Ja i Liberuś nie wiedziałyśmy, co robić.
Moje drugie imię to właśnie Liberuś.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LiberusiaNie lubię Liberusia.
Rodzina Liberusia wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Liberusia.
W domu babci Liberusia od zawsze stał stary zegar.
Jadę do Liberusia.

Celownik:
(komu? czemu?)
LiberusiowiLiberusiowi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Proszę Liberusiowi nie dokuczać!
Kto wie, może Liberusiowi wyjdzie do na dobre.
Daję Liberusiowi, to co najlepsze we mnie.
Liberusiowi włosy stanęły dęba na głowie.

Biernik:
(kogo? co?)
LiberusiaObserwuję Liberusia bardzo uważnie.
Zdjęcie przesłane przez Liberusia.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Liberusia.
Patrzę na Liberusia i nic nie rozumiem.
Podchodzi, całuje Liberusia i idzie do wyjścia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LiberusiemJadę na wycieczkę razem z Liberusiem.
Zostanę tu tylko z Liberusiem i chłopakami.
Pracuję z Liberusiem.
Kasia z Liberusiem mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Oboje z Liberusiem wybuchliśmy śmiechem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LiberusiuPiszę o Liberusiu.
Hipnotyzująca powieść o Liberusiu i płatnym mordercy.
Wczoraj wspomniałam o Liberusiu z moim tatą.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Liberusiu.
Ten wiersz jest o Liberusiu.

Wołacz:
(hej!)
LiberusiuGdzie jesteś Liberusiu!?
Dziękuję Liberusiu za rozmowę!
Liberusiu! Uważaj!
Liberusiu! Gdzie jesteś?
Dobry wieczór Liberusiu!